Ένας σύγχρονος ιππότης στις χωματερές του Μανχάταν
Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως τα παιχνίδια για υπολογιστές έδωσαν το φιλί της ζωής στο παραμύθι του παλιού καιρού με τους γενναίους πολεμιστές, τους δράκους και τις φυλακισμένες βασιλοπούλες, παντρεύοντάς το με τις σχεδόν απεριόριστες δυνατότητες της τεχνολογίας, ανοίγοντάς του πρωτόγνωρους, μαγευτικούς δρόμους και ορίζοντες αλλά και σχολιάζοντάς το με τα ίδια του τα δεδομένα, χρησιμοποιώντας ανατρεπτικά τα στοιχεία και τους κανόνες του.
Έτσι λοιπόν, ο Duke Nukem παρουσιάζεται σαν ένα είδος Δον Κιχώτη της διαστημικής εποχής, σαν ένας αθυρόστομος, βλάσφημος ιππότης χωρίς άλογο και πανοπλία, αλλά ζωσμένος με πιστόλια, πολυβόλα, φλογοβόλα, τηλεβόλα και βόμβες, ήρωας ενός σύγχρονου παραμυθιού για ενήλικες. Αντί για ανεμόμυλους, πολεμάει γιγάντιους αρουραίους και φτερωτές κατσαρίδες, αλιγάτορες μεταμορφωμένους σε αεικίνητους μαχητές-ακροβάτες, μπάτσους-γουρούνια-δολοφόνους (στην κυριολεξία!), θηλυκά ρομπότ (Fem-Mechs) με σαδομαζοχιστική περιβολή και ηλεκτροφόρα μαστίγια, ως και ιπτάμενες κάμερες-ραντάρ που πυροβολούν. Τα υβριδικά κυβερνοτέρατα και μηχανικά κατασκευάσματα είναι οι "δράκοι" που φρουρούν το θησαυρό (nukes) ή τις αιχμάλωτες "πριγκίπισσες" (Babes).
