Round about the cauldron go!
Αν και είναι ακόμα νωρίς για σούπες (με τις κάθε άλλο παρά φθινοπωρινές θερμοκρασίες του φετινού Σεπτέμβρη), η μεταβατική φύση της εποχής ευνοεί τις κάθε είδους αλλεργίες, κρυολογήματα και γρίπες. Τι πιο εκνευριστικό απ' το να σέρνεσαι από δωμάτιο σε δωμάτιο μ' ένα χαρτομάντιλο στο χέρι, βήχοντας ακατάπαυστα και φυσώντας τη μύτη σου, ενώ έξω είναι χαρά Θεού κι ο κόσμος κυκλοφορεί ακόμα με το μαγιό μέσα απ' τα ρούχα του... Δεν πάει και πολύς καιρός που ελλείψει επιστημονικών επιχειρημάτων, είχα κι εγώ τις επιφυλάξεις μου για τις πολυδιαφημισμένες θαυματουργές δυνάμεις της κοτόσουπας σε τέτοιες περιπτώσεις. Ώσπου σήμερα μόλις, μου δόθηκε η ευκαιρία να διαπιστώσω πως η ευρύτατα διαδεδομένη αντίληψη περί κοτόσουπας έχει όντως βάση - τουλάχιστον εμπειρική. Βέβαια, εξαιτίας της δυσανεξίας μου στα λευκώματα, η σούπα που έφτιαξα δεν περιείχε κοτόπουλο ούτε την αυγόκοψα όπως είθισται, αλλά μισό λίτρο φυσικός ζωμός βοδινού (ευγενική προσφορά της μαμάς μου) και μια δυο αυτοσχέδιες πινελιές της τελευταίας στιγμής αναπλήρωσαν επάξια τα θεμελιώδη αυτά συστατικά.
