Ο Κλέψας του Κλέψαντος

Τι φωνάζεις, βρε συνάδελφε; Τι ωρύεσαι για τον "πνευματικό σου μόχθο" που κινδυνεύει, λέει, να πέσει στα αδίστακτα ληστρικά χέρια των απανταχού διαδικτυακών τζαμπατζήδων; Με όλο το σεβασμό, θα μου επιτρέψεις μια επιφύλαξη για το πόσο μεγάλη (μετά συγχωρήσεως) φίρμα είσαι ώστε να σε απασχολεί καν το ενδεχόμενο. Άντε να σε ξέρω εγώ που έρχομαι και σου ξεψειριάζω τον υπολογιστή όποτε ασωτεύεις στα ιντερνετικά καταγώγια, η γυναίκα σου γιατί δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς, ίσως και οι γείτονές σου που τους συστήνεσαι με καμάρι ως συγγραφέας (αλλά πίσω απ' την πλάτη σου σε λένε ψώνιο). Και πες πως είχες ένα δίκιο. Το έχασες όμως πανηγυρικά και αμετάκλητα ζητώντας μου να περάσω στο καινούργιο σου λάπτοπ δημοφιλή εμπορικό επεξεργαστή κειμένου που σου έφερε "μαύρο" ο ανιψιός σου, για να αρχίσεις να γράφεις το νέο σου επίδοξο best seller. "Μα δεν το κατέβασε από τορεντάδικο" με αποστόμωσες με ύφος όταν τόλμησα να σου επισημάνω την κατάφωρα οξύμωρη ειρωνεία του πράγματος. Με τις υγείες μας.

Βάλτε Χρώμα στη Ζωή σας

Στην καρδιά του άτεγκτου φθινοπώρου, εν μέσω κυριολεκτικών και μεταφορικών σεισμών, λ(ο)ιμών και καταποντισμών, το blog αποτάσσεται τη μαύρη gothίλα που το έδερνε από καταβολής κόσμου (του) και φοράει ένα γελαστό και σέξι, ανοιξιάτικο φραουλί. Έτσι, σε πείσμα της ψυχαναγκαστικής μιζέριας.