Δέκα λέξεις, μια ώρα, μια ιστορία
Η προεσπερίδα κυλούσε μέσα σ' ένα κλίμα συγκρατημένης αδημονίας. Η οικοδέσποινα είχε άγχος γιατί το κυρίως πιάτο δεν είχε πετύχει. Το βούτυρο ήταν ταγκισμένο και ο μάγειρας δεν το είχε πάρει είδηση εγκαίρως. Μα και να το έπαιρνε, δηλαδή, σκασίλα του, Τώρα τελευταία είχε γίνει εξοργιστικά αμελής όσο και αγενής, με μια υπεροψία που έκανε τους πάντες να υποπτεύονται πως σε κάποια βρωμοδουλειά ήταν μπλεγμένος - δεν θα τους ξάφνιαζε αν καμιά μέρα διάβαζαν στις εφημερίδες ότι το είχε σκάσει με τα λεφτά των αφεντικών του και, πιθσνότατα, τη νοστιμούλα καμαριέρα για κάποιο εξωτικό νησί. Κι ας μην είχαν προσέξει το στιλέτο που η σκαλιστή λαβή του εξείχε απ' την τσέπη της άσπρης του ποδιάς.
