Αγαπητό ΠΟΠ & ΡΟΚ,
Με ενδιαφέρον διάβασα το γράμμα του φίλου Στάθη Σόλου στο τεύχος Νοεμβρίου '98 του περιοδικού, όπου παραλληλίζει κατά κάποιον τρόπο το "φαινόμενο" Marilyn Manson με τον David Bowie. Οι παρατηρήσεις του είναι όντως εύστοχες και ως ένα σημείο θα συμφωνήσω μαζί του - πριν όμως από οτιδήποτε άλλο θέλω να διευκρινίσω ότι δεν είμαι ούτε φανατική θαυμάστρια του Bowie, τον οποίο βέβαια εκτιμώ ως καλλιτέχνη που έφερε "καινά δαιμόνια" στο χώρο της σύγχρονης μουσικής, ούτε και ορκισμένη εχθρός του (;) Manson, με τον οποίο θα απαξιούσα να ασχοληθώ αν η τελευταία δισκογραφική παραγωγή του συγκροτήματός του δεν έδινε ορισμένα υποφερτά, ίσως, δείγματα γραφής. Οι ακόλουθες επομένως επισημάνσεις πρέπει να εκληφθούν ως απλές διαπιστώσεις, οι οποίες γεννήθηκαν ενώ παρακολουθούσα στην τηλεόραση το πρόσφατο (και επίμαχο) βίντεο των M. M.
