Το γιαλαντζί glamour μιας (ακόμα) ντίβας διαίτης
To Fin de Siecle ουκ έρχεται μόνον. Φέρνει μαζί του ένα πολύχρωμο τσίρκο από ιδεολογικές και αισθητικές παραδοξότητες, ακρότητες και "ακροβασίες" που απεγνωσμένα πολεμούν να προσελκύσουν έστω την περιέργεια ενός απρόθυμου, μπουχτισμένου κοινού. Σε καιρούς μεταβατικούς και οξύμωρους, όπου ο άρτος χρησιμεύει σχεδόν αποκλειστικά ως μέσο πολιτικών εκβιασμών ενώ τα θεάματα (και τα ακροάματα) αφθονούν, η διεθνής βιομηχανία του "πλαστικού πολιτισμού" καταφεύγει σε παντός είδους δολώματα ώστε να ξαφρίζει το ραγδαία εξατμιζόμενο κομπόδεμα των απανταχού θυμάτων θαμώνων της, προσφέροντάς τους συγχρόνως το άλλοθι μιας δήθεν και εκ του ασφαλούς "αμφισβήτησης του κατεστημένου": η ανηλεής κρεατομηχανή που εν μια νυκτί κατασκευάζει και εξίσου εύκολα αποκαθηλώνει "είδωλα", φροντίζει να καταπνίγει κάθε ουσιαστική αντίδραση στον παρεμβατισμό της επιβάλλοντας ως και το τι οφείλουμε να θεωρούμε "εναλλακτικό".
