Μια αρκετά απλουστευμένη παραλλαγή του απολαυστικά θερμαντικού όσο και ιαματικού ανατολίτικου "σερμπετιού" όπως το έμαθα από τη Μικρασιάτισσα γιαγιά μου. Εκτός από εξαιρετικό ως αφέψημα, είναι και θεαματικά δραστικό εναντίον των χειμωνιάτικων κρυωμάτων και ιώσεων.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Λόγω πολλαπλών τεχνικών δυσκολιών, στη θέση της Ελένης Γκίκα και του Νίκου Μακρή μίλησε η συγγραφέας και εικονογράφος Φιλομήλα Βακάλη. Ποιήματα από τη συλλογή διάβασαν η Βερίνα και η Μάριον Χωρεάνθη, ενώ η πρωτότυπη μουσική δεν ακούστηκε.
Δυο κυρίες στο λεωφορείο κουβέντιαζαν. Η μια περίμενε απ' τα φετινά Χριστούγεννα ένα θαύμα - τη λύση, αυτόματη και ριζική, προβλήματός της προσωπικού και κατ' επέκταση οικογενειακού. Η άλλη γελούσε, της έλεγε πως θαύματα δεν γίνονται. Η πρώτη έβλεπε τον εαυτό της σαν θύμα των περιστάσεων, η δεύτερη αρνιόταν το θαύμα. Για δες, σκέφτηκα ακούγοντάς τις. Ένα άλφα κάνει τη διαφορά. Το θύμα ελπίζει σ' ένα θαύμα για ν' απαλλαγεί απ' την ιδιότητα του θύματος. Ένα θαύμα συνδεδεμένο με τα Χριστούγεννα. Και προσμένοντας το βαρύγδουπο, θεαματικό αυτό θαύμα - κάτι σαν θεϊκή ταχυδακτυλουργία - προσπερνά και αγνοεί τα μύρια θαύματα που συντελούνται ακατάπαυστα γύρω μας. Θαύμα είναι και ο ήλιος του χειμώνα και το αγέννητο φεγγάρι, το άστρο που δεν ξεστρατίζει απ' την τροχιά του, η ομορφιά μέσα στην ασχήμια, το φως που διώχνει τα σκοτάδια, η αρχή που πάντα ακολουθεί το τέλος. Η εποχή των Χριστουγέννων είναι και τέλος και αρχή - το τέλος της χρονιάς που έχει περάσει και ο προάγγελος εκείνης που έρχεται, με την ευλογία των καθαγιασμένων συμβολισμών της. Αυτό είναι το ύψιστο, εγγενές και αδιαμφισβήτητο θαύμα της. Ας ανοίξουμε λοιπόν μάτια, αυτιά, ψυχή και πνεύμα στα μεγάλα και τα μικρά, στα "πεζά", απαρατήρητα καθημερινά θαύματα που έχουμε μάθει να θεωρούμε δεδομένα ή αυτονόητα και πρώτα απ' όλα, στο υπέρτατο θαύμα της ίδιας μας της ύπαρξης. Χρόνια Πολλά.
