Άμα "δεν σε θέλει"...
Τι κι αν είσαι άνθρωπος ορχήστρα, ανακάλυψη ενός θρύλου όπως ο George Harrison - ο οποίος μάλιστα συμμετείχε όχι μόνο ως παραγωγός (μαζί με τον "πολύ" Klaus Voormann) αλλά και ως session μουσικός (στο πλάι του εξίσου θρυλικού συνοδοιπόρου του, Ringo Starr και βιρτουόζων σαν τον Peter Frampton και τον Andy Newmark) στον (περίπου) παρθενικό σου δίσκο; Τι κι αν δεν σου λείπει ούτε η ξεχωριστή φωνή, ούτε η ελκυστική εμφάνιση, ούτε οι πιασάρικες και "ξεσηκωτικές" μελωδικές εμπνεύσεις, ούτε η δημιουργική τόλμη και διάθεση για πειραματισμούς; Για κάποια παντελώς ανεξήγητη αιτία, ίσως καρμική, έτσι και δεν σου "κάτσουν" οι κατάλληλες (και συνήθως αστάθμητες) συγκυρίες, δόξα και εμπορική επιτυχία δεν βλέπεις. Ο λόγος για το ολλανδικής καταγωγής ντουέτο Lon & Derrek Van Eaton από το Τρέντον του Νιου Τζέρσεϊ και το LP τους με τον τίτλο Brother, που κυκλοφόρησε το 1972 από την εμβληματική βρετανική εταιρία Apple Records (των Beatles). Με μια εντυπωσιακή γκάμα ειδών, υφών και τεχνοτροπιών (από το τραγουδισμένο εξ ολοκλήρου σε falsetto Warm Woman, τις περιπαθείς μπαλάντες More than Words, Another Thought και Sweet Music και το σπιντάτο bluegrass Without the Lord ως την επική αισθαντικότητα με τα καλά "χωνεμένα" soul και gospel στοιχεία των Sun Song, Hear My Cry και Help Us All, τις περιποιημένες ροκιές των Maybe There's Another και Sunshine και την αξιέπαινα ριψοκίνδυνη funk απόπειρα του Ring) που εκμεταλλεύεται και αναδεικνύει τον ερμηνευτικό χαμαιλεοντισμό του Derrek και την απίστευτη δεξιοτεχνία και των δυο αδελφών σε ό,τι μουσικό όργανο πέφτει στα χέρια τους, το Brother καταφέρνει να απευθύνεται τόσο στους λάτρεις του "κλασικού" όσο και στους αρνητές κάθε περιοριστικής ταμπέλας. Ωστόσο, ο βλάσφημα προκλητικός ερωτισμός των εξωφύλλων του (αν και καλαίσθητα στημένος από τον περίφημο Λονδρέζο φωτογράφο Clive Arrowsmith) μάλλον φρέναρε τις πωλήσεις, ενώ η ευθαρσής αλλομορφία του ήχου και η ευέλικτη γλύκα των φωνητικών του Derrek άφησαν ασυγκίνητο το ευρύτερο κοινό της εποχής. Τους διστακτικούς προφανώς δεν έπεισε ούτε το ένθετο συναρμολογούμενο ζωοτρόπιο (ιδέα και κατασκευή του ίδιου του Voorman), που τοποθετείται πάνω στην πλάκα του πικάπ ενώ γυρίζει και δείχνει σε ρεαλιστικά κινούμενες ασπρόμαυρες φιγούρες τον Lon και τον Derrek να παίζουν κιθάρα και κρουστά αντίστοιχα. Αυτοί έχασαν! Ακριβώς τέσσερις δεκαετίες αργότερα, το σχεδόν ξεχασμένο πλέον άλμπουμ "ξεθάφτηκε" από την επίσης αγγλική Cherry Red (πρώην RPM) Records, η οποία το επανατύπωσε σε συλλεκτικό CD μαζί με ανέκδοτες ηχογραφήσεις, επανεκτελέσεις των αρχικών κομματιών και σπάνια Β-sides (Home Dear Home, The Sea - με μια ουράνια συμφωνική coda από τον Sir John Tavener - Song of Songs, Can't Wait και τα... ευνόητα για την περίσταση Livin' και Resurrection).
