Νυχτερίδες & Αράχνες

Ναι, το ξέρω. Η σκιά μου κι εγώ μείναμε εδώ μέσα. Μούχλα κοντεύουμε να πιάσουμε. Η χαρά των σκόρων έχουμε καταντήσει. Το αριστοκρατικό ον (τρομάρα του) που ακούει στο όνομα (εντάξει, στο ψευδώνυμο) της αφεντιάς μου απαξιοί (και όμως, έτσι είναι σωστό να γράφεται) πλέον να πατήσει το ποδαράκι του στην "πληβεία" ζώνη των blogs... Μπα, όχι. Απλώς έπεσε πολλή δουλειά, πολλή βαρεμάρα, πολλή ενδοσκόπηση και η αναπόφευκτη φθινοπωρινή κατάθλιψη. Δεν πειράζει. Όλα θα περάσουν. Ή, τέλος πάντων, θ' αλλάξουν λιγάκι... Θ' αλλάξουν, έτσι; Να ελπίζω...;

Ο Lawrence της Αραβίας (1962)

Το αιματηρό υστερόγραφο μιας μυθιστορηματικής ζωής

Όποιος αφήνει τον πλανερό τούτο κόσμο γίνεται χαρτί ή μέταλλο - ανάλογα με το βαθμό διασημότητας. Σκέψη που έκανα παρακολουθώντας για νιοστή φορά, με κομμένη την ανάσα όπως κάθε φορά (και όχι μόνο χάρη στη συγκλονιστική ομορφιά και τις ανυπέρβλητες ερμηνείες του Peter O'Toole και του Omar Sharif) τον πάντοτε απαράκαμπτο, ανεπανάληπτο Lawrence της Αραβίας. Το μαρτύριο της παρεξηγημένης ιδιοφυΐας, η άπατρις μοναξιά του απρόθυμου ήρωα μέσα στην απεραντοσύνη της άμμου, η ματαιότητα της φιλοδοξίας, το άδικο, "κερατιάτικο" τέλος ενός ανθρώπου ο οποίος βγήκε επανειλημμένα ζωντανός από την κόλαση της ερήμου για να σκοτωθεί σε τροχαίο ατύχημα (που θεωρήθηκε από ορισμένους αυτοκτονία)... Ένα λαμπρό μυαλό που χρησιμοποιήθηκε σαν βολικό, αν και στην ουσία ανεπιθύμητο πιόνι από τους τότε "ρυθμιστές" της τύχης του κόσμου. Ο διθυραμβικός υπερτονισμός της παράτολμης γενναιότητας και της στρατηγικής οξυδέρκειάς του από τον David Lean (Σύντομη Συνάντηση, Η Κόρη του Ryan) σε θεαματικές σκηνές μάχης ουδέποτε επισκιάζει τη σκιαγράφηση των υπόλοιπων πτυχών της προσωπικότητάς του από τους σεναριογράφους Robert Bolt (Doctor Zhivago, Η Αποστολή) και Michael Wilson (Μια Θέση στον Ήλιο, Ο Πλανήτης των Πιθήκων), ούτε την τσεκουράτη, δίχως την παραμικρή απόπειρα εξωραϊσμού απεικόνιση της διεθνούς πολιτικής και διπλωματικής ίντριγκας που εκτυλισσόταν στο παρασκήνιο. Ένα αγέραστο μεγαθήριο του παγκόσμιου κινηματογράφου, το οποίο δεν πρέπει να λείπει από καμιά προσωπική ταινιοθήκη.

Ποιος θα Γελάσει Καλύτερα;

Ελάχιστη ανανέωση στο blog, με λόγια δανεικά - αυτή τη φορά δεν καταφεύγω στον αγαπημένο μου Βάρδο, αλλά στον υπέροχο Goethe: "Ο άνθρωπος δείχνει πιο ξεκάθαρα το χαρακτήρα του μέσα απ' τα πράγματα που βρίσκει αξιογέλαστα". Σοφή κουβέντα - και αλίμονο, τόσο καίρια και διαχρονική... Και θα κλείσω με ένα (καθόλου άσχετο) απόφθεγμα του Ralph Waldo Emerson: "Να τρέμετε την ημέρα που ο Παντοδύναμος θα εξαπολύσει έναν σκεπτόμενο άνθρωπο πάνω σ' αυτόν τον πλανήτη..." Αυτά που λέτε (για τώρα). Καληνύχτα... κι αύριο μέρα είναι.

Η Αλήθεια & τα Παρεπόμενά της

Χωρίς φόβο, με πάθος

Πρόσφατη συζήτηση σχετικά με το πόσο υποκριτικό είναι να αποκρύπτει κανείς από τους άλλους πράγματα που τυχαίνει να γνωρίζει και τους αφορούν είτε άμεσα είτε έμμεσα, καθώς και για τον ορισμό της "ειλικρίνειας" και της "ευθύτητας" απέναντι στον εαυτό μας και τους άλλους, μου έδωσαν την αφορμή να θυσιάσω ορισμένα φαιά κύτταρα στο βωμό του φλέγοντος αυτού ζητήματος και να καταλήξω στα εξής συνταρακτικά (και πιθανώς αμφισβητήσιμα) συμπεράσματα:

Καλό Μήνα!

Έστω και με μια μέρα αργοπορία... Ή τουλάχιστον, η ταπεινότητά μου ελπίζει αυτός ο μήνας να είναι πιο υποφερτός από τον προηγούμενο (από κάθε άποψη). Εγκατέστησα την Java Console της Sun Microsystems και παρότι δυσκολεύτηκα λιγάκι να μάθω τα τερτίπια της, διαπίστωσα ότι ορισμένα, ανεξήγητα ως τώρα, προβλήματα του browser λύθηκαν ως εκ θαύματος! Έβαλα επίσης τη δωρεάν έκδοση του X-Cleaner (της X-Block) αλλά φοβάμαι να την τρέξω, γιατί όπως φαίνεται, παίρνει σβάρνα ό,τι βρει κι ο Θεός βοηθός... Αυτά προς το παρόν. Arrivederci Roma!

Samorost (2003)

Σουρεαλιστικό ταξίδι στο διάστημα

Αν ρωτάτε τι ακριβώς σημαίνει ο τίτλος του... θα σας γελάσω. Πρόκειται πάντως για ένα αρκετά παράδοξο, πλην όμως διασκεδαστικό παιχνιδάκι για όλη την οικογένεια βασισμένο στο ShockWave Flash, δημιουργία μιας ομάδας νεαρών καλλιτεχνών από άλλον πλανήτη την Τσεχία. Κεντρικός του ήρωας, ένα φιλήσυχο εξωγήινο "ξωτικό" που σαν το Μικρό Πρίγκιπα ζει ξένοιαστο κι ευτυχισμένο στον κατάφυτο πλανήτη του συντροφιά με ένα σκυλάκι, ώσπου μια μέρα βλέπει μέσα απ' το τηλεσκόπιό του έναν αστεροειδή χωρίς... φρένα να κατευθύνεται ολοταχώς προς το μέρος του. Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να εμποδίσει τη σύγκρουση, θα εμπλακεί σε μια απίστευτη περιπέτεια γεμάτη χρώματα, δράση, αγωνία και μυστήριο, με περίπλοκους γρίφους που δυσκολεύουν διαρκώς στην πορεία, επιφυλάσσοντας βομβαρδισμό εκπλήξεων στον πρωταγωνιστή της ιστορίας όπως και στους παίκτες. Ιδιαίτερα πρωτότυπο και χαριτωμένο point & click με πολύ όμορφα "χειροποίητα" γραφικά (Jakub Dvorsky), εξαιρετική μουσική (Tomas "Floex" Dvorak), ξέφρενη φαντασία, χιούμορ αχαλίνωτα υπερβατικό και αστείρευτο, αφοπλιστικά παιδιάστικο κέφι. Η αλήθεια είναι πως σου βγάζει ελαφρώς την πίστη ώσπου να μεταφερθείς από το ένα επίπεδο στο άλλο (ειδικά αν δεν καλοβλέπεις), έχει όμως τόση πλάκα ώστε αξίζει τον κόπο έστω και να ρίξει κανείς μια ματιά. Η διεύθυνση του παιχνιδιού: Samorost και... καλό σπάσιμο νεύρων!

Ουχί, αλλά Νηφοκοκκόζωμον

Τα κουταλάκια του καφέ μετρούν τη ζωή μου

"Ο καφές πρέπει να είναι καυτός σαν την Κόλαση, μαύρος σαν το Διάβολο, αγνός σαν άγγελος και γλυκός σαν τον Έρωτα". Τάδε έφη Talleyrand (ναι, αυτός, ο περιώνυμος Γάλλος διπλωμάτης).

Το κατά M. Αλφάβητο

Αλληλουχίες & παρηχήσεις στην τροχιά του ονείρου

Α όπως αηδόνι - "καλλιτέχνης" χωρίς glamour και δίχως επίγνωση της εντύπωσης που κάνει στους άλλους. Η μοναδική του ομορφιά είναι το τραγούδι του, που όμως είναι και η ουσία όλης του της ύπαρξης.
A όπως αναβλητικότητα - η πιο αποτελεσματική εκδίκηση ενάντια στους αγχώδεις ρυθμούς της καθημερινότητάς μας. Όταν ο Quino έφτιαχνε τον Felipe της Mafalda, πρέπει να είχε στο νου του κάποιον κλώνο μου...