Ερωτευμένες Γυναίκες (2011)

Πλίνθοι & κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι

Σ' έναν ιδανικό κόσμο, το γεγονός και μόνο ότι μια κινηματογραφική ή τηλεοπτική παραγωγή αντλεί το θέμα της από κάποιο σημαντικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας θα έπρεπε ν' αποτελεί σχεδόν αυτονόητα εγγύηση - ή, τουλάχιστον, έναν απαράκαμπτο παράγοντα - ποιότητας. Ο σεναριογράφος και ο σκηνοθέτης έχουν ήδη στα χέρια τους το θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίο θα οικοδομήσουν το δικό τους δημιούργημα: έτοιμους χαρακτήρες, πλοκή, ως και "σκηνοθετικές οδηγίες" ενσωματωμένες στην αφήγηση. Όχι βέβαια πως ο ρόλος τους περιορίζεται στο να ακολουθήσουν τυφλά και άβουλα την πορεία που τους χάραξε ο συγγραφέας - το ζητούμενο (και η παγίδα) είναι να συμβιβάσουν το πνεύμα/γράμμα του κειμένου με το προσωπικό τους ύφος, να βρουν τη χρυσή τομή που τιμά και αναδεικνύει και τα δυο, χωρίς να θυσιάζει κανένα. Ευτυχώς, δεν λείπουν τα λαμπρά παραδείγματα παρόμοιας επιτυχημένης σύζευξης: τα αριστουργήματα του David Lean Μεγάλες Προσδοκίες, Oliver Twist, Doctor Zhivago και Το Πέρασμα στην Ινδία, η "αναρχική" Zazie στο Μετρό του Malle, ο Θάνατος στη Βενετία του Visconti, ο Barry Lyndon του Kubrick.

Summer City (1977)

Εις τον αφρό της θάλασσας

Στην Αυστραλία των αρχών της δεκαετίας του '60, τέσσερις φίλοι - ο Sandy (John Jarrat), o Robbie (Phillip Avalon), ο Scollop (Mel Gibson) και ο Boo (Steve Bisley) - ετοιμάζονται για ένα τελευταίο περιπετειώδες Σαββατοκύριακο λίγο πριν ο Sandy νοικοκυρευτεί και εγκαταλείψει την ξένοιαστη ζωή της παρέας. Διασχίζοντας με το αμάξι τους τη γραφική ύπαιθρο, διασκεδάζουν, μεθούν, κάνουν surfing στα μεγαλόπρεπα κύματα των ακτών, συναντούν διάφορους τύπους και ενίοτε μπαίνουν σε μπελάδες, αλλά χωρίς σοβαρό αντίκτυπο. Ως τη στιγμή που ο κατά συρροήν γυναικάς Boo τα μπλέκει με ένα ανήλικο κορίτσι, την Caroline (Debbie Forman), εξαγριώνοντας τον αυστηρό πατέρα της (James Elliott) που δεν θα διστάσει να φτάσει στα άκρα προκειμένου να "ξεπλύνει την ντροπή"...

Πέρα απ' την παρουσία ενός νεότατου και... οξυζεναρισμένου Mel Gibson (Φονικό Όπλο, Maverick) - όπως και του στενού φίλου (και τότε συμφοιτητή και συγκατοίκου του) Steve Bisley, που σύντομα θα συμπρωταγωνιστούσε με τον Gibson στο θέατρο και στη σειρά ταινιών Mad Max και θα έκανε καριέρα στην τηλεόραση - στον πρώτο του κινηματογραφικό ρόλο, το Summer City δεν έχει τίποτα ριζοσπαστικό να κομίσει στην ιστορία του σινεμά: ούτε το θέμα του είναι ιδιαίτερα πρωτότυπο, ούτε η διεκπεραίωση διακρίνεται από κάποια αξιοσημείωτη σκηνοθετική παρέμβαση.

Όταν Σπάσαμε τις Αλυσίδες (1958)

Σύγκρουση & ευαισθησία σε ασπρόμαυρο φόντο

Δυο κατάδικοι, ο οργισμένος μαύρος Noah Cullen (Sidney Poitier) και ο λευκός ρατσιστής John "Joker" Jackson (Tony Curtis), το σκάνε από μια ντεραπαρισμένη κλούβα ενώ είναι δεμένοι μεταξύ τους με ένα ζευγάρι χειροπέδες: "Ο δεσμοφύλακας είχε αίσθηση του χιούμορ", όπως αποφαίνεται ο σερίφης Max Muller (Theodore Bikel), που αναλαμβάνει να τους κυνηγήσει. Στη διάρκεια της ξέφρενης φυγής τους μέσα από δάση, βαλτοτόπια, ποτάμια κι άγρια βουνά, με το απόσπασμα της αστυνομίας να έχει αμοληθεί ξοπίσω τους, οι δυο δραπέτες ανακαλύπτουν ότι οι διαφορές τους δεν είναι τόσο αβυσσαλέες όσο είχαν μάθει να πιστεύουν και πως δεν τους ενώνει μόνο η αλυσίδα...

Ρόλος έκπληξη για τον Tony Curtis (Μερικοί το Προτιμούν Καυτό, Σπάρτακος), αλλά και για τον Sidney Poitier (Στον Κύριό Μας με Αγάπη, Μάντεψε Ποιος θα 'ρθει το Βράδυ) - δυο φινετσάτους ζεν πρεμιέ στο απόγειο της ομορφιάς τους, που όσο κι αν πασχίζουν να "τσαλακώσουν" την εικόνα τους, μετά βίας πείθουν ως αποβράσματα της κοινωνίας. Αυτό βέβαια έχει την εξήγησή του, διότι στην εποχή που γυρίστηκε το έργο, θα ήταν δύσκολο να μεταδοθεί οποιοδήποτε αντιρατσιστικό μήνυμα μέσω ενός έγχρωμου ηθοποιού που θα έμοιαζε πραγματικά με εγκληματία.

Brideshead Revisited (2008)

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του πολιτικά ορθού

Σ' ένα κολέγιο της Οξφόρδης, λίγο πριν το ξέσπασμα του A' Παγκοσμίου Πολέμου, ο νεαρός επίδοξος ζωγράφος Charles Ryder (Matthew Goode) γίνεται φίλος με τον ωραίο, ιδιόρρυθμο συμφοιτητή του Sebastian Flyte (Ben Whishaw), ο οποίος τον μυεί στον εκκεντρικό τρόπο ζωής του και τον φέρνει σε επαφή με την αριστοκρατική αλλά προβληματική οικογένειά του. O Sebastian ερωτεύεται παράφορα τον Charles, όμως τα συναισθήματά του μένουν χωρίς ανταπόκριση. Η γνωριμία και το ειδύλλιο του Charles με την αδελφή του Sebastian, Julia (Hayley Atwell) θα δώσει τη χαριστική βολή στη φιλία τους και θα οδηγήσει τον Sebastian στην αυτοκαταστροφή...

Θυμίζει κάτι; Και ναι και όχι. Όσοι έχουν υπόψη τους το πρωτότυπο κείμενο της Επιστροφής στο Brideshead, ή στη δεκαετία του '80 στήνονταν κάθε βδομάδα μπροστά στην τηλεόραση για να παρακολουθήσουν την πιστή στο βιβλίο σειρά της Granada Television (με τους υπέροχους Jeremy Irons και Anthony Andrews, ένα από τα ομορφότερα πρωταγωνιστικά ντουέτα που πέρασαν ποτέ απ' την οθόνη), θα παραξενευτούν με τη... μετάλλαξη που έχουν υποστεί τα μυθιστορηματικά γεγονότα στη σύγχρονη κινηματογραφική τους έκδοση.

Βότκα με Ρόδι

(Μ)εθ(υ)ιστικό cocktail γεύσης και χρώματος

Τη βότκα με χυμό ροδιού την αγάπησα παράφορα με την πρώτη ματιά: με συγκλόνισε το εξαίσιο, ημιδιάφανο ρουμπινί χρώμα της, σε συνδυασμό με την ουσιαστική όσο και ανάλαφρη υφή της. Απ' την πρώτη στιγμή που την αντίκρυσα, ήξερα πως έπρεπε να τη φτιάξω κι εγώ με τα χεράκια μου - κυκλοφορεί βεβαίως έτοιμη στο εμπόριο, αλλά τα βιομηχανοποιημένα ποτά με προσμείξεις άλλων συστατικών (ιδίως φρούτων και ακόμα χειρότερα, κόκκινων φρούτων) περιέχουν τόσα συντηρητικά και τεχνητές χρωστικές ή/και αρώματα, ώστε έχουν σχεδόν πάντα την τάση να μου αφήνουν μια επίγευση φαρμάκου. Ίσως γι' αυτό ευθύνεται η δική μου υπερανεπτυγμένη γεύση και όσφρηση (οι περισσότεροι αλλεργικοί αναπτύσσουμε άθελά μας ένα είδος "υπεραίσθησης" απέναντι σε ό,τι ερέθισμα σχετίζεται με τις αλλεργίες μας), αλλά σπάνια μου έτυχε να δοκιμάσω αλκοολούχο ποτό με εκχύλισμα φρούτων που να μη μου αφήσει έστω και ένα ίχνος της δυσάρεστης αυτής επίγευσης.