Μια παιδική ζωγραφιά & ο γλύπτης Γιώργης Τσαπέλλας

Τον αείμνηστο Χιώτη γλύπτη και ζωγράφο Γιώργο (ή Γιώργη, όπως τον φώναζαν οι γνωστοί και φίλοι του) Τσαπέλλα είχα την τιμή - και όπως τελικά αποδείχτηκε, την τύχη - να τον γνωρίσω από κοντά στα παιδικά μου χρόνια, όταν μαζί με τους γονείς μου τον επισκεφτήκαμε στο κτήμα του στο νησί, όπου διατηρούσε και το ατελιέ του.
Υπήρχε μια όχι και τόσο ευχάριστη προϊστορία ανάμεσα στον σημαντικό καλλιτέχνη και τον πατέρα μου, Κώστα Χωρεάνθη - ο οποίος επίσης ζωγράφιζε, αλλά ερασιτεχνικά: νεαρός ακόμα ο πατέρας μου, και ενώ ο Τσαπέλλας ήταν ήδη αναγνωρισμένος, του πήγε να δει μερικά σχέδια τα οποία ετοιμαζόταν να υποβάλει σε έναν διαγωνισμό.
Ο πατέρας μου είχε πρωτότυπες ιδέες και ιδιαίτερο στυλ στο σχέδιο, κυρίως στις βινιέτες και τα διακοσμητικά μοτίβα, ενώ ήταν και καλλιγράφος. Ο Τσαπέλλας, όμως, για κάποιο λόγο τον αποθάρρυνε, λέγοντάς του πως τα έργα του "δεν ήταν τίποτα σπουδαίο" και δεν είχε μέλλον στα εικαστικά. Και ο πατέρας μου, θεωρώντας τον αυθεντία στην τέχνη του, τον άκουσε. Δεν έλαβε μέρος στο διαγωνισμό, ούτε σε κατοπινές εκθέσεις που ήταν ανοιχτές σε νέους ζωγράφους. Ποτέ δεν σταμάτησε να σκιτσάρει, αλλά μονάχα για το κέφι του, και σπάνια έδειχνε σε τρίτους τα σχέδιά του.