Microsoft Private Folder 1.0 (2006)

Η "πεντάμορφη" & το... rootkit

Όλα ξεκίνησαν από μια καλή ιδέα που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε σημαντικό ατού για τους οικιακούς χρήστες των Windows (και σε μεγάλο πονοκέφαλο για τους διαχειριστές δικτύων, όπως άρχισαν να παραπονιούνται οι άμεσα ενδιαφερόμενοι πριν καλά καλά διαδοθεί η σχετική είδηση). Δεν επρόκειτο βέβαια για κάτι νεοφανές, μια και εργαλεία για την κρυπτογράφηση αρχείων και φακέλων κυκλοφορούν εδώ και πάρα πολύ καιρό στη διαδικτυακή αγορά - μεταξύ των οποίων και μια δωρεάν, ανοιχτού κώδικα λύση που μάλιστα θεωρείται από τις κορυφαίες του είδους.

Ωστόσο, είτε διαπνεόμενοι από εμπιστοσύνη στις φιλικές (συνήθως) διαθέσεις των εφαρμογών της Microsoft προς τους μη έχοντες εξειδικευμένες γνώσεις, είτε κινούμενοι από ενδιαφέρον ή περιέργεια για το καινούργιο φρούτο "μικρολογισμικής" έμπνευσης, δεν ήταν λίγοι οι χρήστες των "Παραθύρων" που έσπευσαν να προμηθευτούν το (επίσης δωρεάν, αλλά αποκλειστικά για όσους διαθέτουν νόμιμα αντίτυπα των πλέον πρόσφατων "παραθυρικών" εκδόσεων και άνευ τεχνικής υποστήριξης) Private Folder 1.0 αμέσως μόλις έγινε διαθέσιμο.

Πατέρας & Γιος (2003)

Το "οιδιπόδειο" αίνιγμα ενός εστέτ σκηνοθέτη

Ένας νεαρός πατέρας - δεν ξέρω πόσων χρονών τον θέλει ο σεναριογράφος (Sergei Potepalov), πάντως ο ηθοποιός (Andrei Shchetinin) δεν φαίνεται ούτε με σφαίρες πάνω από 35 - ζει αποκλεισμένος απ' τον κόσμο μαζί με τον εικοσάχρονο γιο του (Alexsei Nejmyshev), που φοιτά σε στρατιωτική ακαδημία. Πενθεί ακόμα την πρόωρα χαμένη γυναίκα του, ενώ βασανίζεται από τύψεις κι ερωτηματικά για την εξαφάνιση ενός παλιού φίλου και συμπολεμιστή του σ' έναν πόλεμο χωρίς ταυτότητα. Τον πατέρα και το γιο συνδέει μια σχέση αγάπης και αλληλεξάρτησης, τόσο δυνατή και βαθιά ώστε αναγκάζει ως και τη φίλη του δεύτερου (Marina Zasukhina) να τον εγκαταλείψει, μια και κανένας ενοχλητικός τρίτος δεν έχει θέση στο μικρό τους σύμπαν.

Τα δυο κυρίαρχα πρόσωπα του δράματος πλαισιώνονται από λιγοστούς χαρακτήρες, που έρχονται και φεύγουν χωρίς στην ουσία να φέρουν καμιά χημική μεταβολή. Η ζωή τους κυλάει αργά και αποσπασματικά, σαν διαρκής φαντασίωση που είναι μαζί κι εφιάλτης, μέσα σε μια σπινθηροβόλα ομίχλη όπου τα περιγράμματα γίνονται ρευστά και κυριαρχούν οι τόνοι του πορτοκαλί και της ώχρας.