Πες μου το σπόνσορά σου, να σου πω ποιος είσαι
Φουτουριστική βιντεοπεριπέτεια των Ernie Barbarash (Κύβος: Ώρα Μηδέν, They Wait) και Michael Hurst (The Darkroom, Femme Fatales) η οποία ξεκινά από μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα (και κρίνοντας από τα δεδομένα των καιρών μας, όχι και τόσο εξωπραγματική) σεναριακή ιδέα, δεν αργεί όμως να χάσει τον μπούσουλα όσο και το μέτρο, σχεδόν εκθέτοντας τους πρωταγωνιστές της και χαραμίζοντας την αξιοπρεπέστατη δουλειά του Stephen Jackson (Βιονική Γυναίκα, Messages Deleted) στη φωτογραφία και του Schaun Tozer (Bad Money, Da Vinci's Inquest) στο soundtrack. Ο συμπαθής και συνήθως εκφραστικός Cuba Gooding Jr. (Ψέματα και Ψευδαισθήσεις, Μαφιόζος Εκτελεστής) δεν μπαίνει καν στον κόπο να κρύψει τη βαρεμάρα του στο ρόλο του βιοπαλαιστή Luke Gibson που χάνει τη γυναίκα του (Monica Mustelier) και το αγέννητο μωρό τους σε τροχαίο, ενώ ο ίδιος επιβιώνει χάρη σ' ένα πειραματικό μικροτσίπ το οποίο εμφυτεύεται στον εγκέφαλό του και του διαγράφει εντελώς τη μνήμη, προβάλλοντάς του κάθε τόσο διαφημιστικά μηνύματα και οδηγώντας τον στην παραφροσύνη. Κρίμα. Κρίμα, χίλιες φορές κρίμα για την ευρηματικότατη, πολλά υποσχόμενη σύλληψη που δεν τυγχάνει της ανάλογης δραματουργικής εκμετάλλευσης, με αποτέλεσμα οι ερμηνείες (κυρίως του Val Kilmer ως παρανοϊκού οραματιστή νευροβιολόγου με σκελετό γυαλιών του '50 και ξεμαλλιασμένη περούκα από αποκριάτικο βεστιάριο) να φλερτάρουν επικίνδυνα με την καρικατούρα - ως και ο εξαιρετικός καρατερίστας Michael Ironside (Splinter Cell, Masters of Horror) δείχνει μάλλον αμήχανος και απλώς δικπεραιωτικός - και το έργο να καταντά ένα ακόμα γραφικό B movie για μεταμεσονύκτιο χαβαλέ με πίτσα και μπίρες, ελαφρώς πιο φινετσάτο οπτικά από τα χιλιάδες παρόμοια. Τέλος, ο Kilmer (Ο Ιππότης της Ασφάλτου, Λάθος Ταυτότητα) στο εξώφυλλο του DVD είναι από... άλλο ανέκδοτο φιλμ (δεν κάνω πλάκα).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου