Ότι το Internet έχει φάει το ψωμί σχεδόν κάθε τομέα επαγγελματικής δραστηριότητας είναι πλέον γεγονός αδιαμφισβήτητο (αν και όχι αναγκαστικά μεμπτό). Η δωρεάν και απεριόριστη πρόσβαστη στην πληροφορία και η διαδραστική αμεσότητα επιτρέπουν στον πάσα έναν να μεταμορφωθεί εν μια νυκτί σε παντογνώστη και πολυτεχνίτη. Εκείνοι όμως που πρέπει να επλήγησαν περισσότερο είναι οι ψυχαναλυτές και οι ψυχίατροι: γιατί να τρέχουμε στους ειδικούς όταν ένα απρόσωπο αυτί στην άλλη άκρη του κόσμου είναι ανά πάσα στιγμή διαθέσιμο (και με το αζημίωτο) για να του αδειάσουμε τα σώψυχά μας, δίχως μάλιστα να μας νοιάζει πώς θα αντικρίσουμε τον ιδιοκτήτη του την άλλη μέρα; Σε όχι σπάνιες περιπτώσεις, η διαδικτυακή επικοινωνία με αγνώστους επιτελεί λειτούργημα - αν και το όφελος είναι συνήθως μονόπλευρο: ο εξομολογούμενος καίγεται να πει τα δικά του και δεν ενδιαφέρεται ν' ακούσει τον άλλον. Αυτό όμως είναι αναμενόμενο, αφού στον ίδιο ή και μεγαλύτερο βαθμό συμβαίνει και στην "πραγματική" μας καθημερινότητα (και προφανώς είναι φαινόμενο παγκόσμιο και διαχρονικό). Για όσους πάλι προτιμούν να εναποθέτουν τις ελπίδες τους στη μοίρα αλλά δεν έχουν λεφτά για μέντιουμ, σπεύδουν σε βοήθεια οι διαδικτυακές χαρτορίχτρες (το ξεμάτιασμα μέσω smartphone ήταν απλώς θέμα χρόνου).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου