Απ' το καλό στο κακό κι απ' το κακό στο χειρότερο
Το Vimeo - πλατφόρμα φιλοξενίας βίντεο η οποία ιδρύθηκε το μακρινό 2004 - ήταν κάποτε ο παράδεισος των ανεξάρτητων δημιουργών που δεν φιλοδοξούσαν να πλουτίσουν απ' το έργο τους και των εμπνευσμένων ερασιτεχνών που είχαν καεί από τις "αιματηρές" πολιτικές των συνθλιπτικά κυρίαρχων στο χώρο ανταγωνιστών του. Με μάλλον περιορισμένο κοινό και μόλις κάτι παραπάνω απ' τις στοιχειώδεις δυνατότητες μεταφόρτωσης και διανομής των βίντεο, είχε, ωστόσο, το ατού μιας ζωντανής, δραστήριας κοινότητας που δεν δίσταζε ούτε της απαγορευόταν να εκφραστεί. Μέσα σε ευχάριστο κλίμα σύμπνοιας και συνεργασίας, γόνιμης επικοινωνίας και ανταλλαγής πολύτιμων γνώσεων, γίνονταν φιλικοί διαγωνισμοί και φεστιβάλ, διοργανώνονταν ημερίδες και άλλες εκδηλώσεις σε διεθνές επίπεδο. Ήταν η γνήσια εναλλακτική, ηθικά υγιής απάντηση στην απληστία, την αυθαιρεσία και τη λαμογιά που είχαν ήδη αρχίσει να λυμαίνονται το διαδίκτυο.
Δυστυχώς, όμως, τα πάντα έχουν ημερομηνία λήξης. Σ' έναν κόσμο όπου η υπέρτατη αξία είναι το χρήμα, το να παρασυρθεί κανείς απ' το ρεύμα είναι ζήτημα χρόνου. Ακολουθώντας την αγρίως αμφιλεγόμενη γραμμή του Photobucket, έτσι και η διεύθυνση του Vimeo αποφάσισε να αλλάξει ιδέες και στόχους. Και δεν της έφτανε να συμπλεύσει απλώς με τον ανταγωνισμό - έγινε και βασιλικότερη του βασιλέως. Με την ελάχιστη υποψία - ούτε καν απτό στοιχείο - παραβίασης (ή έστω ελεύθερης ερμηνείας) των όρων χρήσης, μέλη του ιστοτόπου τα οποία αριθμούσαν διψήφια χρόνια συμμετοχής και μάλιστα πλήρωναν κιόλας για κάποιες προηγμένες υπηρεσίες, είδαν τους λογαριασμούς τους να εξαφανίζονται μέσα σε δευτερόλεπτα. Τεράστιοι όγκοι σκληρής δουλειάς έγιναν καπνός, μόνο και μόνο γιατί ο αυτόματος "μπόγιας" της αναγνώρισης περιεχομένου πέρασε, ας πούμε, μια εντελώς αθώα εικόνα για κάτι πιθανώς επιλήψιμο. Τα ίδια χάλια με το Tumblr, δηλαδή, που πέρσι τέτοιον καιρό κόντεψε να χάσει πάνω απ' τους μισούς του χρήστες επειδή αίφνης του κάπνισε να γίνει σεμνότυφο. Το επιπλέον κακό με το Vimeo είναι ότι δεν του αρκεί να καταργήσει, για οποιονδήποτε λόγο, το συγκεκριμένο βίντεο που θεωρεί αξιόμεμπτο, αλλά διαγράφει ολόκληρο το λογαριασμό του χρήστη! Ο όρος αυτός προστέθηκε πρόσφατα και προφανώς εφαρμόζεται απόλυτα και κατηγορηματικά, δίχως ο δήθεν ένοχος να έχει καμιά ευκαιρία ή δυνατότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Έτσι όπως έχει καταντήσει το Internet με την εμπλοκή όσων το εκμεταλλεύονται οικονομικά, το θεμελιώδες, συνταγματικό δικαίωμα να θεωρείται κανείς αθώος μέχρις αποδείξεως του εναντίου καταστρατηγείται βάναυσα - και ούτε καν από φορείς της δικαστικής εξουσίας, παρά από μεμονωμένα άτομα που χωρίς την παραμικρή αρμοδιότητα, μόνο και μόνο επειδή τυχαίνει να έχουν λεφτά και επιρροή, αξιώνουν για τον εαυτό τους πνευματική ιδιοκτησία ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχει και ουσιαστικά αυτοδικούν ατιμώρητα, καταπατώντας κι εγώ δεν ξέρω πόσους νόμους. Το χειρότερο είναι ότι συνήθως την πληρώνουν είτε αθώοι, είτε ταλαίπωροι που ίσως έφταιξαν άθελά τους, μα δεν διαθέτουν τα μέσα για να τους αντιμετωπίσουν. Εδώ δεν χωράει ούτε η συνεννόηση, ούτε η συγκατάβαση, ούτε τίποτα. Η προοδευτική απώλεια της ανθρωπιάς μας έχει ως αποτέλεσμα η εκ φύσεως περιπλοκότητα του είδους μας να γίνεται ολοένα και πιο ακατανόητη, να καταδιώκεται και να συντρίβεται με κάθε δυνατό τρόπο.
Ήμουν μέλος του Vimeo απ' την αρχή σχεδόν της λειτουργίας του. Δεν με ενδιέφερε να πληρώνω για παραπάνω προνόμια κι έτσι είχα έναν απλό δωρεάν λογαριασμό. Διατηρούσα το προφίλ μου εκεί για συναισθηματικούς, κυρίως, λόγους και είχα ανεβάσει ένα δυο βιντεάκια ("χειροποίητα" trailers των πρωτότυπων παιχνιδιών γρίφων που φτιάχνω) για να μην κάθεται άδειο το κανάλι μου. Δεν είχα ούτε ακολούθους, ούτε επισκέψεις, ούτε και είχα ποτέ επιδιώξει να έχω. Τους τελευταίους μήνες παρατηρούσα μια κάθετη αύξηση στα ηλεκτρονικά μηνύματα απ' το Vimeo που με προέτρεπαν φορτικά να γίνω πληρωμένο μέλος. Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Ώσπου δυο μέρες πριν, είχα τη φαεινή ιδέα να ανεβάσω ένα ακόμα βίντεο, στο πνεύμα των προηγούμενων. Όπως κάθε φορά, πρόσεξα πολύ να μην περιέχει τίποτα που θα μπορούσε να δημιουργήσει πρόβλημα. Ό,τι υλικό είχα χρησιμοποιήσει ήταν είτε πρωτότυπο, είτε ελεύθερο δικαιωμάτων (Public Domain), είτε με άδεια Creative Commons. Για να είμαι εντάξει, ανέφερα λεπτομερώς τις πηγές στην περιγραφή, όπως επιβάλλουν οι δημόσιες άδειες. Παρ' όλα αυτά, με το που τέλειωσε η μεταφόρτωση, πήγα στη σελίδα του προφίλ μου να δω τι είχε γίνει και προς μεγάλη και οδυνηρή μου έκπληξη, διαπίστωσα πως όλος μου ο λογαριασμός είχε κάνει φτερά.
Το κερασάκι στην τούρτα ήταν το μανιφέστο που με υποδέχτηκε. Είχα, λέει, παραβιάσει τους όρους της κοινότητας, χωρίς όμως να διευκρινίζεται ποιους ακριβώς (φυσικά, διότι δεν είχα παραβιάσει κανέναν). Αν, τώρα, πίστευα ότι ο λογαριασμός μου είχε απενεργοποιηθεί από λάθος, έπρεπε να επικοινωνήσω με την τεχνική υποστήριξη μέσω μιας φόρμας που απαιτούσε να συνδεθώ για να μπορέσω να τη χρησιμοποιήσω. Μα έλα που δεν γινόταν να συνδεθώ, γιατί λόγω της απενεργοποίησης με πετούσε έξω... Ένας φαύλος κύκλος παραλογισμού. Στο τέλος, αφού είδα κι απόειδα, αποφάσισα να τα παρατήσω. Έτσι κι αλλιώς, δεν είχα κάνει τίποτα κακό για να πρέπει να επανορθώσω. Αυτοί είχαν θίξει και προσβάλει εμένα κατηγορώντας και τιμωρώντας με απολύτως άδικα, όχι εγώ αυτούς. Κι έπειτα, πώς να τα βάλεις μ' ένα ρομπότ, που προφανώς η "κρίση" του θεωρείται αλάνθαστη και αδιαμφισβήτητη, πάνω και πέρα από κάθε ανθρώπινη λογική;
Αν με τον τρόπο αυτόν το Vimeo φιλοδοξούσε να με πείσει να πληρώσω, λυπάμαι αλλά κάποιος πρέπει να πει στα ιθύνοντα στελέχη του ότι έτσι απωθείς τον κόσμο, δεν τον κρατάς. Διώχνεις πελάτες και κάνεις εχθρούς. Ακόμα κι αν από θαύμα γινόταν να πάρω πίσω το λογαριασμό μου, δεν τον θέλω πια. Κατόπιν ωρίμου σκέψεως, άλλωστε, δεν τρέχει και τίποτα. Στην περίπτωση αυτή ειδικά, τι είχα, τι έχασα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου