Εχή ήτοι εξορκισμός
Σ' άβυσσο βαφτίζομαι,
σαν ηχώ λικνίζομαι,
σφαίρα στροβιλίζομαι,
στους καιρούς σκορπίζομαι
κι απ' το φως ζαλίζομαι.
Στης αγρύπνιας τον αφρό
νύχτα πίνω και πενθώ,
από ορίζοντα μεθώ,
στους γκρεμούς ακροβατώ
και στους αιώνες αλυχτώ.
Πέντε πόρτες θα διαβώ,
πέντε σκάλες θ' ανεβώ,
με όρκο και αίμα θα δεθώ,
τρεις φορές θα προδοθώ
κι άλλες τρεις θ' αναστηθώ.
Με φωτιά υφασμένη
Φαύνη φοβερή,
φεγγαροκρουσμένη
και φαρμακερή.
Θα μετρώ τα αινίγματα,
σήματα και βήματα,
μνήματα, μηνύματα,
κύματα και κρίματα,
λαβυρίνθου νήματα.
Και στης μοίρας τη στροφή,
θα ξυπνώ με την αφή
την αχάραχτη γραφή,
το σφυρί και το καρφί,
την αλήθεια την κρυφή,
τα σπασμένα σώματα
σε βυθούς και αετώματα,
χρώματα κι ονόματα,
διαβολομαζώματα
μες στα μαύρα χώματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου