Ανοίξτε Κανένα Λεξικό!

Αγαπητό ΣΙΝΕΜΑ,

Αγοράζω το περιοδικό από το πρώτο τεύχος του και παρακολουθώ με ενδιαφέρον τα κατά καιρούς αφιερώματα κινηματογραφ(οφιλ)ικής θεματολογίας, καθώς και τις κριτικές των ταινιών. Θεωρώ (ή, μάλλον, θεωρούσα μέχρι πρόσφατα) ότι οι αρθρογράφοι του περιοδικού είναι, όπως εξάλλου οφείλουν, στην πλειονότητά τους όσο το δυνατόν πληρέστερα ενημερωμένοι γύρω από τον κινηματογράφο και οι απόψεις τους σεβαστές και στηριγμένες με αξιόπιστα επιχειρήματα. Αυτός είναι, άλλωστε, και ο λόγος για τον οποίο εξακολουθώ να διαβάζω το ΣΙΝΕΜΑ, παρ’ όλο που συχνά τυχαίνει να διαφωνώ με τη γραμμή πλεύσης του.

Δεν μπορώ όμως να ανεχτώ την επίδειξη πνεύματος από ανθρώπους εξόφθαλμα αδαείς, οι οποίοι, παρασυρμένοι από τον ρηξικέλευθο, υποτίθεται, οίστρο τους αδυνατούν να διαχωρίσουν την κριτική ματιά από την άκριτη κοτσανολογία, παραπληροφορώντας (και αποσβολώνοντας, όπως στην περίπτωσή μου) το κοινό.

Αναφέρομαι στο άρθρο Merry Bloody Christmas του τεύχους αρ. 108, σελ. 100-102. Δεν θα σταθώ στο ύφος των συντακτών του κειμένου, οι οποίοι δεν μπόρεσα να καταλάβω αν σοβαρολογούν (οπότε τους χρειάζεται – επιεικώς – βρεγμένη σανίδα για το εξυπνακίστικο θάψιμο που ρίχνουν σε κλασικά και καταξιωμένα έργα όπως Η Μελωδία της Ευτυχίας και Μια Υπέροχη Ζωή, υποδείγματα - αν μη τι άλλο - σκηνοθετικής αρτιότητας) ή αν αστειεύονται (οπότε ομολογώ ότι η αίσθηση του χιούμορ μου με πρόδωσε). Εκείνο που πραγματικά με άφησε κατάπληκτη είναι το πού κατάφερε να φτάσει η διεστραμμένη επινοητικότητα των κ. κ. Καϊμάκη και Φρούντζου στην απόπειρά τους να αποδώσουν "πολύ (μα ΠΟΛΥ!) ελεύθερα" τον αγγλικό τίτλο Τhe Seed and the Sower του μυθιστορήματος του Laurens van der Post, στο οποίο βασίστηκε η ταινία Καλά Χριστούγεννα κ. Lawrence. Μπορεί τα αδέρφια μας οι "σπλατεράδες" να βγάζουν σπυριά παρακολουθώντας τη συγκεκριμένη ταινία (δικαίωμά τους), αλλά είναι σε θέση, φαντάζομαι, με μια έστω υποτυπώδη γνώση της Αγγλικής, να αντιληφθούν ότι ο τίτλος του πρωτότυπου έργου ΔΕΝ ήταν... "Καλέ βοήθεια, σπέρμα στα ντους (sic!!!)".

Πολύ λυπάμαι, αλλά η πραγματική του σημασία δεν έχει την παραμικρή σχέση ούτε με ακκιστικές επικλήσεις, ούτε με οποιεσδήποτε σωματικές εκκρίσεις, ούτε, φυσικά, με... ντους. Τα γραπτά μένουν, ως γνωστόν - και δεν το έχουν σε τίποτα να εκθέσουν ανεπανόρθωτα τους γράφοντες. Πέρα από το ότι η πραγματική υπόθεση της ταινίας διαφέρει σε καίρια σημεία από αυτήν που (όχι χωρίς να φρίξω αρκούντως) διάβασα στο συγκεκριμένο άρθρο, ο τίτλος του έργου είναι, προς μεγάλη, ίσως, απογοήτευση των αρθρογράφων, Ο Σπόρος και ο Σπορέας.

Ανοίξτε και κανένα λεξικό, βρε παιδιά! Μπορεί όλοι οι αναγνώστες να μην είναι απόφοιτοι του Cambridge, δεν έπεται όμως αυτομάτως ότι είναι και ηλίθιοι...

Φιλικά και με ευχές για τη νέα χρονιά.