Οι αιχμάλωτοι ίσκιοι των ψυχών
Τρίτο και τελευταίο (απ' ό,τι φαίνεται) "επεισόδιο" της σειράς παιχνιδιών adventure ψυχολογικού τρόμου με τον τίτλο The Black Mirror, που λάνσαρε το 2003 η μικρή τσέχικη εταιρία Future Games πριν την "κληροδοτήσει" στην καναδική The Adventure Company, από την οποία τελικά την παρέλαβε η γερμανική DTP Entertainment. Δεν είναι ανάγκη να έχει παίξει κανείς τα δυο πρώτα μέρη για να κατανοήσει την πλοκή και το πνεύμα του τρίτου, αλλά θα το χαρεί περισσότερο εάν γνωρίζει ήδη το υπαρξιακό και μεταφυσικό υπόβαθρο της υπόθεσης - κυρίως του δεύτερου, στις τοποθεσίες και τα γεγονότα του οποίου επιστρέφουμε ώστε να αποδείξουμε τελεσίδικα την αθωότητα του νεαρού ήρωα και να τερματίσουμε τη διαχρονική επανάληψη ενός φρικτού πεπρωμένου. Δυστυχώς, η αρκετά ενδιαφέρουσα προσέγγιση που επιχειρείται μέσα από ένα διασκεδαστικό κράμα τραβηγμένης απ' τα μαλλιά ψευδοεπιστήμης (όχι δίχως την απαραίτητη δόση αιτιολογικού μύθου και παγανιστικής δοξασίας) και εκλαϊκευμένης θεολογίας και φιλοσοφίας μένει στο επιφανειακό "πασάλειμμα" που απλώς... δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα, καλύπτοντας όπως όπως τα κενά της αφήγησης, ενώ η συχνά εκνευριστική δυσκινησία της κεντρικής φιγούρας αδικεί τα ωραιότατα γραφικά και το λιτά υποβλητικό soundtrack. Σε γενικές γραμμές οι γρίφοι (ως και οι πιο κρίσιμοι) βασίζονται στην κοινή λογική και η δυσκολία τους δεν ξεπερνά το μέτριο - με μόνη εξαίρεση αυτόν του υπόγειου λαβυρίνθου προς το τέλος, που κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι δυσανάλογα περίπλοκος σε σχέση με το αντικείμενό του (αλλά και με τη μάλλον απογοητευτικά σύντομη και ελάχιστα διαδραστική δοκιμασία του φινάλε, από την οποία μάλιστα υποτίθεται ότι εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας - και ζητώ συγνώμη για την πιθανή χαλάστρα απ' όσους δεν έχουν ακόμα ασχοληθεί με τα παιχνίδια της σειράς). Υποπτεύομαι επίσης πως δεν χρησιμοποιήθηκαν παρά δυο μονάχα φωνητικοί ηθοποιοί (ο Tony Babcock σε όλους τους αντρικούς ρόλους και η Jennifer De Lucia σε όλους τους γυναικείους) - πράγμα όχι ακριβώς αξιόμεμπτο, θα μπορούσε όμως να μην είναι τόσο απροκάλυπτο (και ευτυχώς που οι από προεπιλογή ενεργοποιημένοι υπότιτλοι έχουν διαφορετικό χρώμα για κάθε πρόσωπο, καθώς σε ορισμένα σημεία είναι σχεδόν αδύνατον να ξεχωρίσεις ποιος μιλάει). Έξτρα πόντοι στο τελευταίο κεφάλαιο για τη δυνατότητα εναλλαγής μεταξύ του πρωταγωνιστή Adrian Gordon και της μοντέρνας καλόγριας Valentina Antolini και την καίρια διαφοροποίηση των διαλόγων, των πληροφοριών και των γραμμών δράσης ανάλογα με το χαρακτήρα που έχει επιλεγεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου