Όταν τρίζουν τα κόκαλα...
Αρκετές αναρτήσεις νωρίτερα σ' αυτήν εδώ τη στήλη, είχα γκρινιάξει για το Sinking Island και τις μη φιλικές προς τον παίκτη ιδιοτυπίες της δομής του, οι οποίες με εμπόδισαν τότε να το τερματίσω. Ε λοιπόν, παίρνω πίσω ό,τι έγραψα, ζητώ ταπεινά συγνώμη από τον ταλαντούχο κ. Sokal και υπόσχομαι σε εύθετο χρόνο να δώσω μια ακόμα ευκαιρία στο αν μη τι άλλο, αψεγάδιαστο αισθητικά και συμπαγές θεματολογικά παιχνίδι του. Διότι όσα ελαττώματα και αν έχει, δεν υπάρχει περίπτωση να αποδειχτεί χειρότερο από την κακόγουστη φάρσα της οποίας οι αυτουργοί είχαν μάλιστα το θράσος να πιάσουν στο στόμα τους τον περιώνυμο μετρ της αγωνίας και ερήμην του να τον χρίσουν μέντορά τους. Όμως το ότι κότσαραν τη φωτογραφία του εμβληματικού σκηνοθέτη στο εξώφυλλο του CD εγκατάστασης και σκόρπισαν μέσα στο παιχνίδι αποσπάσματα από τις πιο γνωστές ταινίες του, δεν καθιστά αυτόματα το προϊόν αντάξιο μιας τέτοιας ετερόφωτης αυτοδιαφήμισης. Οι φιγούρες πρώτα απ' όλα είναι τόσο κακοσχεδιασμένες και πρόχειρα προγραμματισμένες που κινούνται σαν εξαρθρωμένα νευρόσπαστα, η κάμερα αγνοεί επιδεικτικά τους χειρισμούς του παίκτη, φλερτάροντας με παράλογες γωνίες και προκαλώντας κυριολεκτικά ναυτία, οι διάλογοι όπως και η πλοκή (Benoit Rullier & Pierre Marmiesse) δεν βγάζουν το παραμικρό νόημα, το soundtrack και τα ηχητικά εφέ (Bostjan Troha) αποτελούνται από πέντε αριθμητικώς λούπες κονσέρβας που επαναλαμβάνονται σαν να κόλλησε η βελόνα. Όσο για τους γρίφους (λέμε τώρα), οι περισσότεροι δίνουν την εντύπωση ότι όποιος τους επινόησε μας δουλεύει, ενώ οι ακατάπαυστες και ακατάληπτες τσιρίδες της... μάινας που μεταφράζει (!) τη "νοηματική" γλώσσα της κωφάλαλης femme fatale - το εύρημα ακούγεται ίσως ενδιαφέρον αλλά πιστέψτε με, δεν θα μπορούσε να χαντακωθεί πιο θεαματικά - είναι ικανές να ξυπνήσουν τον αιμοδιψή δολοφόνο μέσα σας. Καθόλου δεν αστειεύομαι. Αφήστε που το πρόγραμμα εγκατάστασης απενεργοποιεί την επιτάχυνση υλικού στις κάρτες ήχου και γραφικών, χωρίς ωστόσο να θεωρείται αναγκαία η ενημέρωση του χρήστη ούτε η επαναφορά των εργοστασιακών, έστω, ρυθμίσεων με την απεγκατάσταση της εφαρμογής. Το ένα και μοναδικό θετικό της αξιολόγησης πηγαίνει με όλη μου την καρδιά στους σχεδιαστές των σκηνικών και των στατικών γραφικών (Iusse Perret & Matja Stuklek), οι οποίοι θα νόμισαν ότι τους προσέλαβαν σε κανονικό project και οι καημένοι κάθισαν κι έφτιαξαν αληθινά έργα δισδιάστατης τέχνης (που δείχνουν σχεδόν συγκινητικά όμορφα και περιποιημένα σε σχέση με το υπόλοιπο αλαλούμ). Τα ιδρυτικά στελέχη της σλοβενικής Arxel Tribe και της γαλλικής UbiSoft πρέπει να έπεσαν θύματα εκβιασμού, να έχασαν κάποιο στοίχημα ή να χρωστούσαν καμιά ΠΟΛΥ μεγάλη χάρη στον εμπνευστή του εν λόγω εκτρώματος, έτσι ώστε οι δυο σημαντικές, δοκιμασμένες και διεθνώς αναγνωρισμένες στο χώρο εταιρίες να υποχρεωθούν να αναλάβουν την κατασκευή, την έκδοση και τη διανομή του με άκρως εξευτελιστικούς γι' αυτές όρους. Δεν εξηγείται διαφορετικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου