Άλλο ένα στρίψιμο της βίδας
Γιος ενός φαινομενικά συνηθισμένου ζευγαριού μεσοαστών (Sam Rockwell και Vera Farmiga), ο μικρός Joshua Cairn (Jacob Kogan) είναι μουσική ιδιοφυΐα, αλλά οι μεγαλίστικα ψυχροί τρόποι του "μουδιάζουν" και κρατούν σε απόσταση τους γονείς του. Οι μόνοι που επικοινωνούν κάπως μαζί του είναι η θρησκόληπτη γιαγιά του (Celia Weston) και ο εκκεντρικός νεαρός θείος του, επίσης βιρτουόζος πιανίστας Ned (Dallas Roberts). Η γέννηση της αδελφής του Joshua, Lily (Lacey Vill και Shianne Kolb) θα δώσει τη χαριστική βολή στις ήδη τεταμένες ισορροπίες, ακολουθούμενη από ένα ραγδαίο ντόμινο θανάτων και άλλων συμφορών. Τίνος έργο όμως είναι στ' αλήθεια το ξεκλήρισμα της οικογένειας; Ο Μικρός Αρχιμήδης συναντά Το Στρίψιμο της Βίδας και την Κούκλα του Σατανά στο αγχωτικό αυτό thriller του ντοκιμαντερίστα George Ratliff (Plutonium Circus, Άγιος με το Ζόρι), το οποίο χωρίς τις συνήθεις χολιγουντιανές δηθενιές στο τεχνικό μέρος και με νύξεις διακριτικά ευφυείς - π.χ. οι βιβλικές συνδηλώσεις και οι εγγενείς συμβολικές και σημειολογικές αντιφάσεις στα ονόματα των παιδιών (Joshua=Ιησούς και Lily=Lilith, όπως και "κρίνο") - κατορθώνει να συντηρεί και να αναμοχλεύει διαρκώς τις υποψίες, τα ερωτηματικά και τις αμφιβολίες του θεατή. Το καλογραμμένο σενάριο του Ratliff και του πρωτάρη David Gilbert δεν είχε λόγο να προσφύγει στα χιλιοφορεμένα στερεότυπα (οι ταινίες τρόμου όπου το καλοκάγαθο και αξιαγάπητο κατοικίδιο δεν το τρώει η μαρμάγκα είναι ζήτημα αν μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού). Δεν χρειαζόταν παρά μονάχα λίγη τόλμη παραπάνω, ψήγματα της οποίας μπορούμε ωστόσο να διακρίνουμε στο αρκετά ευφάνταστο όσο και ανησυχητικά διφορούμενο εύρημα του φινάλε. Ο ιδιότυπος ρολίστας Sam Rockwell (Είναι Όλοι τους Καλά, Εφτά Ψυχοπαθείς) αποδίδει με πάθος το διχασμό του χαροκαμένου οικογενειάρχη ανάμεσα στην ενστικτώδη ανάγκη να φροντίσει και να προστατέψει τα παιδιά του και στη συνειδητοποίηση μιας αλήθειας που κανένας γονιός δεν θα ήθελε να αντιμετωπίσει, ενώ η σπασμωδικά δακρύβρεχτη ερμηνεία της "εναλλακτικής" Farmiga (Το Ορφανό, Η Πίστη μέσα της) σύντομα καταφέρνει να εκνευρίσει αντί να κινεί τη συμπάθεια προς την καταρρακωμένη ψυχικά σύζυγό του. Η ανέκφραστη περιφερόμενη "μάσκα" του δωδεκάχρονου τότε Jacob Kogan (Star Trek, The Tomorrow People) είναι από μόνη της ένας σχεδόν μεταφυσικός εφιάλτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου