Φοβού τους Δαναούς...
Καταχρεωμένος ιδιωτικός υπάλληλος (Mark Webber) χάνει τη δουλειά του λόγω υπερβάλλουσας... τιμιότητας, ενώ μάλιστα ετοιμάζεται να στεφανωθεί την έγκυο κοπέλα του (Rutina Wesley) και να αναλάβει τη φροντίδα του ιδιότροπου πατέρα του (Tom Bower) και του καθυστερημένου αδελφού του (Devon Graye) - και όχι, δεν πρόκειται για το άκρον άωτον της γκαντεμιάς στην Ελλάδα της κρίσης. Πάνω στην απελπισία του, δέχεται να λάβει μέρος σε ένα μυστηριώδες τηλεφωνικό reality που υπόσχεται να του λύσει όλα τα προβλήματα, υποβάλλοντάς τον σε μια σειρά από δοκιμασίες αυξανόμενης βιαιότητας (τα "13 αμαρτήματα" του τίτλου) αλλά και με αντίστοιχου ύψους αμοιβή. Εννοείται βέβαια πως μια τέτοια προσφορά μόνο παγίδες μπορεί να κρύβει και το "παιχνίδι" δεν αργεί να πάρει ανεξέλεγκτη τροπή... Όχι άσχημο remake της ταϊλανδέζικης ταινίας 13 Beloved (2006) από τον κοσμογυρισμένο και πολυτεχνίτη Γερμανό Daniel Stamm (A Necessary Death, Ο Τελευταίος Εξορκισμός), ο οποίος ωστόσο προτιμά να ενδώσει στον εγγυημένο εντυπωσιασμό της γρήγορης δράσης και των ειδικών εφέ, θυσιάζοντας τον εν γένει υφολογικό μινιμαλισμό και το κυρίως υπαινικτικό, ψυχολογικά φορτισμένο κλίμα του πρωτότυπου φιλμ και διασπώντας την προσοχή του θεατή με παραπλανητικά ίχνη και αδιέξοδα μονοπάτια πλοκής. Αυτή ίσως είναι και η αιτία που η τελική αποκάλυψη του απάνθρωπου, αόρατου και μαζί πανταχού παρόντος "αθλοθέτη" και των κινήτρων του χάνει ένα μέρος της δραματικότητάς της, παρ' όλο που το ίδιο το εύρημα (εμπνευσμένο από δημοφιλείς θεωρίες συνωμοσίας) δεν παύει να αποτελεί ένα δυνατό καταγγελτικό σχόλιο για το παγκόσμιο και διαχρονικό, στις μέρες μας όμως ιδιαζόντως φλέγον ζήτημα του ελέγχου των προσωπικών δεδομένων και της χειραγώγησης των μαζών από τους φορείς εξουσίας. Η καλοκάγαθη, "παιδική" φυσιογνωμία του πρωταγωνιστή Webber (Έκρηξη στο Χρηματιστήριο, The End of Love) δεν τον βοηθά πάντα να αποδώσει τις σκοτεινές αποχρώσεις του ρόλου του, σε αντίθεση με το άκρως ευμετάβλητο πρόσωπο του Devon Graye (Το Κάλεσμα της Φύσης, The Discoverers), το οποίο πραγματικά γίνεται αγνώριστο για τις ανάγκες του δικού του χαρακτήρα. Υπέροχοι ως συνήθως οι Ron Perlman (Η Πεντάμορφη και το Τέρας, Ο Ρωμαίος Αιμορραγεί) και Pruitt Taylor Vince (Ο Μισισιπής Καίγεται, Deadwood) όπως και ο φωτογενής Richard Burgi (One West Waikiki, Νοικοκυρές σε Απόγνωση), αν και η παρουσία τους δυστυχώς δεν είναι για χόρταση. Η μουσική του πεπειραμένου στο είδος Michael Wandmacher (Night Stalker, The Killing Floor) ακολουθεί ευλαβικά την πεπατημένη (με εξαίρεση δυο τρεις ενδιαφέρουσες κορυφώσεις).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου