"Σοβαρή" εφημερίδα κοπανάει τη λέξη "δραχμή" σε κάθε δεύτερη πρόταση κυριολεκτικά όλων των άρθρων της, ενώ στην πραγματικότητα είναι αμφίβολο αν το εθνικό νόμισμα, στο οποίο θεωρητικά θα επιστρέφαμε κατόπιν πιθανής εξόδου από τη Νομισματική Ένωση, θα ονομαζόταν καν "δραχμή". Αυτή η παραπληροφορητική πλύση εγκεφάλου και η αμετανόητη υποτίμηση της συλλογικής νοημοσύνης καταντάει εξοργιστική. Και απορώ πώς όλοι όσοι ηδονίζονται (ή τους συμφέρει για οποιονδήποτε λόγο) να σπέρνουν τον τρόμο, δεν έχουν καταλάβει πια τόσον καιρό ότι ο κόσμος έχει πάψει να τους λογαριάζει και ότι οι ακατάπαυστες κινδυνολογίες τους εκνευρίζουν πλέον αντί να θορυβούν. Την ίδια εκείνη μέρα που η εν λόγω εφημερίδα κοπτόταν σχεδόν σε κάθε της σελίδα για πλήθη που "στέναζαν" σε ατέλειωτες ουρές μπροστά στα ΑΤΜ, πέρασα έξω από τουλάχιστον δέκα τράπεζες στη διαδρομή Μετς-Παλαιό Φάληρο (μεγάλο μέρος της οποίας κάνω συχνά με τα πόδια) σε ώρα αιχμής: σε καμιά, μα καμιά απολύτως από αυτές δεν υπήρχε καν ουρά. Το πολύ πεντέξι άτομα που περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους και έκαναν τις συναλλαγές τους ομαλά και πολιτισμένα. Καμιά εικόνα πανικού ή απόγνωσης - μερικοί μάλιστα είχαν πιάσει την κουβέντα και αστειεύονταν σε ήρεμους τόνους για την κατάσταση, με την κάρτα αναλήψεων στο ένα χέρι και το καφεδάκι στο άλλο. Ευτυχώς είμαστε λαός που βαριέται γρήγορα και αντιδρά με ευπρόσδεκτα απρόβλεπτους τρόπους μόλις υποψιαστεί ότι πάνε να τον χειραγωγήσουν. Κοινώς, τους γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του και κάνει ό,τι του υπαγορεύει η λογική ή/και το ένστικτό του. Γι' αυτό και καμιά προσπάθεια να μας υποβάλουν οποιοδήποτε μαζικό συναίσθημα δεν πετυχαίνει για πολύ. Και εξακολουθώ να απορώ, δεν μπορούν ή δεν θέλουν να το πάρουν είδηση; Ζουν άραγε μονίμως μέσα σε μια σφαίρα αποκομμένη απ' την πραγματικότητα, επιμένοντας να τα βλέπουν όλα να εξελίσσονται σύμφωνα με τους δικούς τους χειρισμούς, ενώ έξω στον κόσμο συμβαίνουν εντελώς διαφορετικά πράγματα;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου