Από τη στιγμή που ζητάς - σχεδόν φορτικά, μάλιστα - κριτική (προσοχή: ΚΡΙΤΙΚΗ, όχι πληρωμένο διθύραμβο), δεν είναι δυνατόν να απαιτείς από τους άλλους να γίνονται άβουλα φερέφωνά σου αντί να εκφράζουν τη δική τους γνώμη. Έτσι αναιρείται όλη η ουσία της κριτικής. Το θέμα είναι απ' ό,τι παρουσιάζεις, ο καθένας να μπορεί να πάρει τα δικά του πράγματα, να κάνει τους δικούς του συνειρμούς, να δώσει τη δική του ερμηνεία. Κι εμένα αυτό με καταγοητεύει, να βλέπω πόσο διαφορετικά μπορεί να εκλάβει ο καθένας και να ερμηνεύσει μια δική μου ιδέα, μια προσωπική μου σκέψη. Ή ακόμα και να διακρίνει πράγματα που εγώ δεν είχα καν συνειδητοποιήσει. Αυτό άλλωστε είναι και το νόημα της τέχνης. Αν ο σκοπός σου είναι να επιβάλεις κατηγορηματικά μια και μόνη ανάγνωση και να αρνείσαι στους άλλους το δικαίωμα της δικής τους αντίληψης και άποψης, τότε δεν κάνεις τέχνη αλλά κάτι άλλο, που δεν θέλω να το πω γιατί ακόμα και η λέξη με φοβίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου