Αυτό που οι (νέες, κυρίως) γυναίκες περπατάνε με ύφος 400 καρδιναλίων στο δρόμο σαν να ανήκει μόνο σ' αυτές και δεν εννοούν με τίποτα να κάνουν λίγο στην άκρη, χωρίς να λογαριάζουν ότι κάποιος που έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση και πρέπει να περάσει από δίπλα τους μπορεί να είναι δυσκίνητος από οποιαδήποτε αιτία, φορτωμένος με πράγματα ή/και να συνοδεύει παιδάκι, ζωάκι, ηλικιωμένο ή ανήμπορο, δεν παύει να με απολιθώνει. Άσε που μπορεί "κατά λάθος" να του ρίξουν και καμιά τσαντιά με τα σινιέ μεγαθήρια της μοδός που κρέμονται απ' τον ώμο τους. Για "συγνώμη", φυσικά, ούτε λόγος - άγνωστη λέξη στον πατόκορφα ιλουστρασιόν τους κόσμο (αν δεν βγουν και θιγμένες από πάνω). Άντε μετά να πειστεί ο άλλος πως δεν είμαστε όλες ανάγωγες, ναρκισσίστριες, ξιπασμένες, μεγαλομανείς και κουφιοκέφαλες. Και να μάθει να εκτιμά και να ευχαριστιέται το ότι δεν είμαστε, αντί να το θεωρεί εκμεταλλεύσιμη αδυναμία ή να κάθεται διαρκώς στα καρφιά για το πότε - αναπόφευκτα, κατά τη γνώμη του - θα του επιβεβαιώσουμε ακόμα μια φορά τον "κανόνα".
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου