Δεν πολυμοιάζει με δωμάτιο ξενοδοχείου, σωστά;
Με τη μάλλον ρητορική, κάθε άλλο παρά καθησυχαστική αυτή ερώτηση, γραμμένη με το χέρι σ' ένα φύλλο τετραδίου, ξεκινά (περίπου) η αγχωτική περιπέτεια του ψυχιάτρου Evguen Leonov, ο οποίος έχει ταξιδέψει απ' το Βόλγκογκραντ στη Βοστώνη προκειμένου να συμμετάσχει σε διεθνές επιστημονικό συνέδριο. Αν και εκ πρώτης όψεως το δωμάτιο του ξενοδοχείου του μοιάζει μ' αυτό που υποτίθεται ότι είναι - μια κομψή σουίτα σε στυλ ελαφρώς ρετρό - μια πιο προσεκτική εξερεύνηση του χώρου θα τον υποψιάσει πως κάτι στην όλη ιστορία δεν πάει και τόσο καλά: πόρτες που δεν ανοίγουν, λάμπες που δεν ανάβουν, ένα ακατάληπτο ηχογραφημένο λογύδριο που αντηχεί διαρκώς στο μπάνιο, μυστηριώδη μηχανήματα καμουφλαρισμένα σε απλά ντουλάπια, μπουκαλάκια με χάπια στα συρτάρια των κομοδίνων, σημειώματα με κρυπτικά μηνύματα, οδηγίες και σχεδιαγράμματα, αποκόμματα εφημερίδων σχετικά με την εξαφάνιση νεαρής Γαλλίδας συναδέλφου του αφημένα σε στρατηγικά σημεία... Καλοσχεδιασμένο και εξαιρετικά εμβυθιστικό, με όμορφα γραφικά και ατμοσφαιρική μουσική, το ευφάνταστα ζοφερό αυτό παιχνιδάκι αρχίζει σαν ένα τυπικό δωμάτιο απόδρασης για να καταλήξει σε κλειστοφοβικό εφιάλτη, όπου όσες πόρτες και αν καταφέρουμε (μετά βασάνων και κόπων) ν' ανοίξουμε, είναι αμφίβολο αν ποτέ θα βρούμε πραγματικά την έξοδο - υπόνοια που μας υποβάλλεται σχεδόν εξαρχής, για να μετατραπεί βαθμιαία σε αποθαρρυντική βεβαιότητα. Το γιατί και το πώς δεν θα τα μαρτυρήσω, διότι αξίζει να τα ανακαλύψουν οι παίκτες από μόνοι τους. Από τα πιο "κολλητικά" παιχνίδια που έτυχε να πέσουν στα χέρια μου τον τελευταίο καιρό, το The Guest κυκλοφορεί μέσω Steam σε εξευτελιστική, μάλιστα, για τις προδιαγραφές του τιμή.