Πιλάφι με Αρωματικά Βότανα & Μπαχαρικά

Παραδοσιακή γεύση με μια ιδιαίτερη νότα

Αν και από τα πιο συνηθισμένα και αγαπητά φαγητά της μεσογειακής κουζίνας, το πιλάφι δεν είναι τόσο απλή υπόθεση όσο δείχνει. Συνταγές υπάρχουν άπειρες, αλλά όποιος το επιχείρησε δίχως πρότερη πείρα του πράγματος, σίγουρα θα πελάγωσε με τις αντιφατικές οδηγίες για τη δοσολογία των υλικών. Η γιαγιά μου ορκιζόταν στον κανόνα του 1 προς 4, όπου 1 το ρύζι και 4 το νερό, χρησιμοποιώντας το ίδιο σκεύος για το μέτρημα. Δηλαδή με ό,τι φλιτζάνι, ποτήρι ή κούπα μετρήσουμε το ρύζι, με το ίδιο θα μετρήσουμε και το νερό. Έτσι δεν θα χρειαστεί στράγγισμα στο τέλος του μαγειρέματος, γιατί το ρύζι θα έχει χυλώσει ωραία, απορροφώντας όλα τα υγρά. Η αναλογία αυτή ισχύει ακόμα και αν αντί για νερό βάλουμε ζωμό κρέατος ή λαχανικών, ή αντικαταστήσουμε με το ζωμό ένα μέρος του νερού.

Παράσιτα (2019)

Μια απολαυστικά "μαύρη" ταξική αλληγορία

Το φετινό εγχείρημα του πρωτοπόρου Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη Bong Joon Ho (γνωστού από το φημισμένο Snowpiercer, την πικρή - εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα - αστυνομική σάτιρα Μνήμες Εγκλήματος και το ιδιότυπα ευφάνταστο, σκοτεινά παραμυθένιο Okja) είναι μια μαύρη κι άραχνη κωμωδία, της οποίας η υπόθεση εκτυλίσσεται σε δυο διαμετρικά αντίθετα περιβάλλοντα: το ελεεινό υπόγειο της άπορης, άνεργης οικογένειας Kim σε υποβαθμισμένη αστική γειτονιά και την πολυτελέστατη έπαυλη του επιχειρηματία Park (Sun-Kyun Lee), έργο, μάλιστα - και πρώην κατοικία - διάσημου αρχιτέκτονα. Όλα ξεκινούν από την απροσδόκητη επίσκεψη του φοιτητή Min (Seo-Joon Park), ο οποίος πρόκειται να λείψει στο εξωτερικό και αναθέτει στο φίλο του, γιο των Kim (Woo-Sik Choi) να τον αντικαταστήσει προσωρινά ως ιδιωτικός δάσκαλος αγγλικών της χαριτωμένης έφηβης κόρης του Park (Ji-So Jung), που έχει την τάση να ερωτεύεται τους νεαρούς καθηγητές της. Έτσι, η εξαθλιωμένη οικογένεια Kim αποκτά αίφνης πρόσβαση σ' έναν τρόπο ζωής που ούτε να ονειρευτεί δεν τολμούσε ως τότε και βάζει μπρος μια καταχθόνια μηχανή, ώστε να "κατσικωθεί" σύσσωμη στο προκλητικά φανταχτερό πλουσιόσπιτο. Δεν είναι όμως οι μόνοι που διεκδικούν με κάθε δυνατό (και αδύνατο) μέσο μια παρόμοια θέση... Με εντυπωσιακές, τολμηρά ποιητικές όσο και σκληρές εικόνες και ανελέητο σαρκασμό, ο Bong Joon Ho βγάζει απαράκαμπτα στην επιφάνεια τη θαμμένη - κυριολεκτικά και μεταφορικά - βρώμα και δυσωδία των καπιταλιστικών μεγαλουπόλεων, που φυτοζωεί κάτω απ' την επίφαση της ευνομίας και της ευωχίας των μακάρια ανίδεων (ή εθελοτυφλούντων) για την ύπαρξή της. Συγχρόνως, κλείνει πονηρά το μάτι στους θρύλους και τις δεισιδαιμονίες της πατρίδας του, δίνοντάς τους σάρκα και οστά με μοχθηρά ρεαλιστική μαστοριά. Οι ερμηνείες είναι - όλες ανεξαιρέτως - ασυναγώνιστες, το σενάριο διαστροφικά ευφυές, ο σκηνοθετικός ρυθμός αεροστεγής και καθηλωτικός. Δίκαια τα Παράσιτα τιμήθηκαν με Χρυσό Φοίνικα και κέρδισαν πολλά άλλα βραβεία και υποψηφιότητες σε διεθνή φεστιβάλ. Ειδική μνεία στην υπέροχη, εμβυθιστική μουσική του νεότατου σε ηλικία συνθέτη και τραγουδιστή Jaeil Jung (Okja, Take Point).

Gilles & Η Νύχτα του Hugo Claus

Στο Από Μηχανής Θέατρο

Η Χρυσαλλίδα (2015)

Μεταμορφώσεις εντός, εκτός & επί τα αυτά

Οι πολλαπλές συνδηλώσεις της χρυσαλλίδας, κυριολεκτικές και μεταφορικές - με το ομότιτλο διήγημα, που περιγράφει μια ανατριχιαστική "αντίστροφη" μεταμόρφωση, να λειτουργεί ως "κλειδί" για την ανάγνωση του βιβλίου - εμπνέουν στο Σαλονικιό, σπουδαγμένο στην Αγγλία συγγραφέα και μεταφραστή Κυριάκο Χαλκόπουλο δώδεκα ιστορίες με ανατρεπτικό τέλος, όπου μέσα σ' ένα περιρρέον κλίμα ονειρικού τρόμου, αντανακλώνται εκ των έσω οι "τερατοποιημένες" ανομολόγητες επιθυμίες, εμμονές, φοβίες και υπαρξιακές αγωνίες του καθενός μας, αλλά και η εγγενής "ψυχοπαθολογία" της ίδιας της τέχνης: το δημιουργικό "εγώ", η ξεχωριστή αυτή οντότητα που παρασιτοζωεί μέσα μας, συντεθλιμμένη και ασφυκτιώσα απ' τους περιορισμούς των ανθρώπινων νόμων και κανόνων. Το πρώτο πρόσωπο της αφήγησης και η ανάμειξη πραγματικών (συχνά αυτοβιογραφικών) και φανταστικών στοιχείων, κατά τον τρόπο των κλασικών διηγηματογράφων ψυχολογικού/μεταφυσικού τρόμου (Poe, Kafka, Blackwood, Lovecraft), της προσδίδει χαρακτήρα εντονότερα εξομολογητικό, οικειώνοντάς μας με τον πρωταγωνιστή του εκάστοτε ζοφερού στιγμιοτύπου και οδηγώντας μας, έτσι, στην εξερεύνηση και αναγνώριση, τελικά, του δικού μας ενδόμυχου "σκοταδιού". Ξεχωρίζουν τα άκρως κινηματογραφικά Η Αράχνη και Το Αντικείμενο των Ονείρων, ακολουθούμενα από Το Σκοτάδι και Το Έσχατο Πέπλο (ιδιαίτερα εντυπωσιακός τίτλος). Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανάτυπο και συνοδεύεται, μάλιστα, από βιντεοπαιχνίδι adventure που δημιούργησε ο ίδιος ο συγγραφέας και διατίθεται ελεύθερα μέσω διαδικτύου.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μια συνεπτυγμένη εκδοχή του άρθρου αυτού δημοσιεύτηκε στο προφίλ μου στο βιβλιοφιλικό ιστότοπο GoodReads (8.10.19).

Επιμορφωτικά Σεμινάρια Θεατρικής Παιδείας

Από την ΕΕΘΜΚ στην Οικία Θεοτοκοπούλου