Ο Προσβληθείς του Προσβληθέντος

Σημεία των καιρών

Che Guevara - 19 Τραγούδια απ' Όλο τον Κόσμο (1997)

Τροβαδούροι του κόσμου για τον Che

Ένα ακόμα συλλεκτικό αφιερωματικό άλμπουμ, σε CD αυτήν τη φορά, το οποίο δεν θυμάμαι αν (και πότε) βρήκαμε σε δισκάδικο ή το έδινε κάποια εφημερίδα ή περιοδικό, με αφορμή μια επέτειο σχετική με τον Che. Σύμφωνα με τις πληροφορίες στο εξώφυλλο και το ένθετο βιβλιαράκι του CD, την επιλογή, ανθολόγηση και επιμέλεια των τραγουδιών έχει κάνει η Meri Lao - άραγε η γνωστότερη με το όνομα αυτό, διακεκριμένη Ιταλοαργεντινή συγγραφέας, μουσικός και ακτιβίστρια América Franco de Lao αυτοπροσώπως; - ενώ η συλλογή κυκλοφόρησε στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Βελισσάριος (Velissarios Editions). Τα περισσότερα κομμάτια είναι γραμμένα στην ισπανική (από τους Κουβανούς Carlos Puebla, Pablo Milanés, Silvio Rodríguez, Harold Gramatges & Nicolás Guillen, τον Βάσκο Jesús Munárriz, τον Αργεντινό Alfredo De Robertis, τους Χιλιανούς Victor Jara και Juan Capra και τον Ουρουγουανό Daniel Viglietti) και την ιταλική γλώσσα (από τους Domenico Modugno & Silvano Spadaccino, Marcello Minerbi, Sergio Endrigo), ενώ περιλαμβάνονται και συμμετοχές των Βραζιλιάνων Capinan & Giberto Gil και Sérgio Ricardo, της Γαλλίδας τραγουδοποιού Colette Magny (σε ποίηση José Martí και του ίδιου του Che Guevara), του Γερμανού Wolf Bierman, όπως και το σπαρακτικό αραβικό μοιρολόι του αντιστασιακού Αιγύπτιου ποιητή και μουσικοσυνθέτη Ahmed Fouad Negm μαζί με τον συναγωνιστή και μόνιμο συνεργάτη του, εμβληματικό "τυφλό βάρδο" El Sheikh Imam. Η μοναδικότητα του άλμπουμ τού προσδίδει ιδιαίτερη ιστορική αξία, καθώς είναι εξαιρετικά δυσεύρετο και ούτε στοιχεία του εκδότη δεν υπάρχουν τώρα πια.

They Draw All the Dirty Pictures.

Τι μας κάνουν αυτά τα βαμπίρ...

Φταίω εγώ τώρα, δηλαδή; Ή το Athens Dark κάνει χοντρό fan service? Ας όψεται το αριστερό χέρι του Μάξιμου, το οποίο προφανώς ανακάλυψε την... εστία της "φωτιάς".

Athens Dark (2018)

Η πόλη & η νύχτα

Μια κοπέλα περνά αμέριμνη από υπόγεια διάβαση, όταν γίνεται μάρτυρας της βίαιης αναμέτρησης δυο αλλόκοτων τύπων, ο ένας από τους οποίους αποδεικνύεται ότι είναι βαμπίρ. Λίγο αργότερα, ένας νεαρός δημοσιογράφος, ο Ορφέας Αρσενίου (Σπύρος Χατζηαγγελάκης), στέλνεται από το μέσο όπου εργάζεται για να καλύψει τη συναυλία της goth μπάντας Empusa (Έμπουσα), της οποίας αρχηγός είναι ο Μάξιμος (Αντώνης Τανισκίδης) - το βαμπίρ της υπόγειας διάβασης. Ο Ορφέας συνοδεύεται στη συναυλία από τον κολλητό του φίλο Νίκο (Δημήτρης Κίτσος), τον βλέπουμε όμως να επιστρέφει στο σπίτι του αιμόφυρτος, κουβαλώντας λιπόθυμο... τον Μάξιμο και χωρίς να θυμάται τι συνέβη. Μέσα από απανωτά flash backs που εναλλάσσονται άναρχα με τα στιγμιότυπα της "τωρινής" γραμμής δράσης, μαθαίνουμε ότι η συναυλία των Empusa υπήρξε σκηνή αιματηρής συμπλοκής μεταξύ μιας σύναξης βαμπίρ και των ορκισμένων τους προαιώνιων εχθρών, μιας επίλεκτης ομάδας από κυνηγούς βρικολάκων, τους οποίους στρατολογεί από παιδιά και εκπαιδεύει με απάνθρωπες μεθόδους ο ιερέας Ουριήλ (Νίκος Παντελίδης). Στο σπίτι του Ορφέα, ο Μάξιμος συνέρχεται και τον πληροφορεί ότι ο Νίκος έχει σκοτωθεί, προσφέροντάς του "αιώνια ζωή" ώστε να ενισχύσει τις τάξεις των βαμπίρ εναντίον των κυνηγών τους και να εκδικηθεί για το θάνατο του φίλου του. Αυτή σε γενικές γραμμές είναι η υπόθεση της σειράς 8 δεκάλεπτων, κατά μέσο όρο, επεισοδίων που προβλήθηκε από την τηλεόραση του ANT1 και βασίζεται στο ομότιτλο κόμικ φαντασίας και τρόμου του ηθοποιού Ζήση Ρούμπου (μαζί με τον σχεδιαστή Χρήστο Μαρτίνη), σε σενάριο μάλιστα του ίδιου. Φαντάζομαι ότι η σειρά λειτουργεί κυρίως σαν teaser για το κόμικ - το οποίο δεν έχω, δυστυχώς, διαβάσει - καθώς τα μικρής διάρκειας επεισόδια μοιάζουν με trailers "κανονικών" επεισοδίων, μόλις αγγίζοντας ένα ενδιαφέρον κράμα στοιχείων από την ελληνική μυθολογία και παράδοση με τη δυτικόφερτη εικόνα μας για τα βαμπίρ και δίνοντάς μας μια ελάχιστη ιδέα τού τι θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί με αυτό το μυθοπλαστικό υλικό σε συνδυασμό με την εικαστική (Στέφανος Αλιπράντης) και σκηνοθετική (Βασίλης Αντωνιάδης) άποψη, εάν υπήρχαν τα μέσα για την πληρέστερη αξιοποίησή τους. Bonus οι ωραία χορογραφημένες σκηνές μάχης και οι cameo εμφανίσεις του Δημήτρη Πιατά (Σωκράτης) και της Άννας Μαρίας Παπαχαραλάμπους (Εκάτη) στο τελευταίο επεισόδιο, το οποίο αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο συνέχειας.

Απεγκεφαλισμός, ο

Αναπόφευκτες συνδηλώσεις

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Με αφορμή το ρόλο των "μέσων μαζικής ενημέρωσης" (που ο Θεός να τα κάνει) στον όλο και πιο βαθύ, όλο και πιο μακάριο ύπνο μας, σχεδόν δίχως πια αντίσταση...

Αγωνία, Αγωνία (Ωδή στον Walt Whitman)

Από τον Ποιητή στη Νέα Υόρκη (1929-1930)

Poets in New York - Poetas en Nueva York (1986)

Ποιητές στη Νέα Υόρκη

Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς και από ποιο δισκάδικο (τη μακρινή εκείνη εποχή που τα δισκάδικα ήταν στις δόξες τους) η Βερίνα κι εγώ ξετρυπώσαμε το συλλεκτικό αυτό άλμπουμ (τότε ακόμα σε βινύλιο - αργότερα βγήκε και σε CD) που κυκλοφόρησε το 1986 από τη CBS και δανείζεται τον τίτλο του από το εμβληματικό συνθετικό ποίημα του Federico Garcia Lorca Ο Ποιητής στη Νέα Υόρκη (Poeta en Nueva York, 1929-1930), γραμμένο κατά την επίσκεψή του για σειρά διαλέξεων στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια - η οποία, μάλιστα, συνέπεσε με το μεγάλο οικονομικό κραχ. Το Poets in New York είναι μια αφιερωματική ανθολογία μελοποιημένης ποίησης του Lorca, είτε μεταφρασμένης είτε στο πρωτότυπο, με τη συμμετοχή σπουδαίων καλλιτεχνών απ' όλο τον κόσμο όπως ο Καναδός Leonard Cohen (Take This Waltz), ο Ιταλός Angelo Branduardi (Grido A Roma), ο Ισραηλινός David Broza (Tu Infancia en Menton), οι Βραζιλιάνοι Raimundo Fagner & Chico Buarque (A Aurora), ο δικός μας Μίκης Θεοδωράκης με τον Georges Moustaki (Φεύγω για το Σαντιάγο), ο Σκωτσέζος Donovan (Unsleeping City), ο Γερμανός Manfred Maurenbrecher (Kleines Unendliches Gedicht), οι Ισπανοί Lluis Llach (Els Negres - Norma i Paradis), Victor Manuel (Nacimiento De Cristo), Paco & Pepe de Lucia (Asesinato) και ο Βάσκος τραγουδοποιός, συγγραφέας και cult ηθοποιός των δεκαετιών '70-'80 Patxi Andión (Oda A Walt Whitman). Η μουσική και πολιτισμική πολυφωνία της συλλογής αναδεικνύει περίτρανα την παγκόσμια όσο και διαχρονική εμβέλεια της ποίησης του Lorca, τη δημιουργική του οξυδέρκεια, διορατικότητα και ευελιξία, καθώς και το πάντοτε καίριο των κοινωνικών του προβληματισμών και του σχολιασμού της ανθρώπινης κατάστασης. Το πλήρες άλμπουμ μπορεί να ακουστεί ΕΔΩ.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Παρακολουθώντας το παρακάτω βίντεο, πρόσεξα ότι το ντύσιμο, το μαλλί και το μούσι του Patxi Andión, καθώς και η πόζα του στην αρχή του τραγουδιού (στο κομμάτι της απαγγελίας) είναι παρόμοια - προφανώς επίτηδες - με του ποιητή Walt Whitman στη νεανική του απεικόνιση από τον χαράκτη Samuel Hollyer (1855, από χαμένο φωτογραφικό κλισέ του Gabriel Harrison).

PATXI ANDION: ODA A WALT WHITMAN @ RTP (18.4.87)