Ανεβάζεις π.χ. στο FB ένα σόφισμα που δεν είναι καν δικό σου, ή μια φωτογραφία της φάτσας σου ξεμαλλιασμένης από ανεμοστρόβιλο/των ποδιών σου αξύριστων με τρύπιες κάλτσες ή/και μια ξεπατωμένη παντόφλα/της τηγανίτας που ξέχασες στο μάτι και καρβούνιασε/της συνταγής γιατρού για τις αιμορροΐδες της γιαγιάς σου, τριψήφιος αριθμός αντιδράσεων και βροχή τα σχόλια (οξυμώρως εγκωμιαστικά επί το πλείστον). Ανεβάζεις δικό σου πρωτότυπο λογοτεχνικό κείμενο/μουσικό κομμάτι/εικαστικό έργο/δοκιμιακό άρθρο/μετάφραση αποσπάσματος σπουδαίου συγγραφέα ή ποιητή/συνέντευξη με διεθνούς φήμης προσωπικότητα, τρομάζεις να πιάσεις διψήφιο αριθμό αντιδράσεων. Και κανείς δεν σχολιάζει, λες και αίφνης μεταμορφώθηκες σε ανθρωποφάγο ντόμπερμαν. Άσε που με κάθε νέα σου "ψαγμένη" ανάρτηση, σου φεύγουν και 5-6 διαδικτυακοί "φίλοι" μαζεμένοι - διότι, προφανώς, στα μάτια τους οι φιλολογικοί, καλλιτεχνικοί ή φιλοσοφικοί σου προβληματισμοί αποτελούν την έσχατη προσβολή κατά των ηθών.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου