Το αμάρτημα της μητρός του
Βίαιο παραβολικό μελό του σπουδαγμένου εις Παρισίους Νοτιοκορεάτη σεναριογράφου και σκηνοθέτη Kim Ki-Duk (Bad Guy, Samaritan Girl), βραβευμένο με το Χρυσό Λιοντάρι στο 69o Φεστιβάλ Βενετίας. Η μοναχική ζωή ενός ακοινώνητου και σαδιστή τοκογλύφου (Lee Jeong-Jin) που δεν διστάζει να επιστρατεύσει ακραίες μεθόδους ώστε να εισπράξει τα δανεικά του, παίρνει εντελώς απροσδόκητη τροπή όταν επανεμφανίζεται η μητέρα του (Jo Min-Su) - ή μάλλον, μια γυναίκα που του συστήνεται ως μητέρα του - η οποία τον είχε εγκαταλείψει όταν ήταν μωρό. Η εξαρχής διφορούμενη έλξη ανάμεσά τους θα οδηγήσει σε μια σεξουαλικά φορτισμένη, διαστροφική και μοιραία σχέση αλληλεξάρτησης, φέρνοντας στην επιφάνεια το ακόμα πιο αποκρουστικό τέρας που ο καθένας τους κρύβει μέσα του... Ποιητικά γκροτέσκα μικρογραφία των σύγχρονων κοινωνιών που όχι μόνο ανέχονται, αλλά και επιβραβεύουν με τον τρόπο τους την απληστία και τον κάθε βαθμό απανθρωπιάς στο όνομα του ατομικού συμφέροντος και του υλικού κέρδους, η δυσλειτουργική διμελής "οικογένεια" της Pieta αυτοκαταστρέφεται εμμονοληπτικά και αμετάκλητα, ενώ συγχρόνως καταστρέφει μεθοδικά τους πάντες και τα πάντα γύρω της. Υπάρχει άραγε ανάσταση για το "σταυρωμένο" ληστή; Είναι η εκδίκηση το πλέον ενδεδειγμένο μέσο για την αποκατάσταση μιας αδικίας; Μπορεί να ελπίζει σε κάποια μορφή λύτρωσης (ή έστω κάθαρσης) όποιος βρίσκεται ήδη στην κόλαση; Μια ταινία βουτηγμένη στο πένθος για την ανθρώπινη κατάσταση, με τη θεοσκότεινη φωτογραφία (Jo Young-Jik) και το μελαγχολικό soundtrack (In-Young Park) να εντείνουν τη δυσοίωνη ατμόσφαιρα που "κάθεται στο στομάχι" του θεατή, ταρακουνώντας τον αλύπητα απ' το λήθαργο της ρουτίνας του. Αισθητικά αρμόζουσα (αν και ελαφρώς παραπλανητική από άποψη σημειολογίας - θα καταλάβετε γιατί όταν δείτε το έργο) η υπέροχη, αναγεννησιακής έμπνευσης αφίσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου