Φέξε μου και γλίστρησα...
Δεν μου αρέσει να διαγράφω σχόλια ούτε διαδικτυακούς "φίλους", αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις δεν γίνεται διαφορετικά. Νομίζω ότι έχω έμπρακτα αποδείξει τη διάθεσή μου για εποικοδομητικό διάλογο, ακόμα και σε περιπτώσεις διαμετρικής αντίθεσης απόψεων. Όταν όμως ο άλλος πετάγεται αίφνης μες στη μέση και πραξικοπηματικά απαιτεί να μας "επαναφέρει στην τάξη" ως μόνος κάτοχος της απόλυτης αλήθειας, θεωρώντας μάλιστα ότι "έχει κάθε δικαίωμα" να μας "χαρακτηρίζει βαρύτατα" για τις καθ' όλα ψύχραιμες και εμπεριστατωμένες γλωσσολογικές/ετυμολογικές μας τοποθετήσεις, δεν έχω άλλη λύση παρά να τον απομακρύνω.
Πολύ λυπάμαι για λογαριασμό των δύστυχων αυτών όντων που ξυπνούν συνεχώς με το στραβό τους και κοιτάζουν πάνω σε ποιον θα ξεσπάσουν σήμερα την ημι/αμάθεια και τα συμπλέγματά τους. Είχα αρκετά τέτοια κρούσματα τελευταία, δημόσια και ιδιωτικά, διαδικτυακά και μη, όλα απρόκλητα εκ μέρους μου - σφίξανε βλέπεις οι ζέστες, και πού είμαστε ακόμα.
Τον κύριο που "ανακατεύεται (στομαχικώς, να υποθέσω) με τις ινδοευρωπαϊκές ρίζες" και ζητά... συγκεκριμένα "ονόματα (επιφανών) Ινδοευρωπαίων", θα ήθελα από φιλολογική περιέργεια να τον ρωτήσω εάν την ίδια ναυτία του προξενεί π.χ. ο όρος "γαλλικό κλειδί" ή "ρώσικη σαλάτα" και να τον παραπέμψω στην αμίμητη Lady Angie μας, που με αφορμή μια ομολογουμένως δύσβατη για τα μέτρα της ομοηχία, ακόμα αναρωτιέται "μα ποιος είναι πια αυτός ο Εβραίος". Να έχει κι αυτός μια θεά συνοδοιπόρο στις επιστημονικές του απορίες, όπως ο Όμηρος τη Μούσα ένα πράγμα.
Κανείς, για κακή του τύχη, δεν καταφέρνει άλλο παρά να εκτίθεται βάζοντάς τα με μια τεχνική ορολογία της οποίας απλώς αρνείται το πραγματολογικό/ερευνητικό υπόβαθρο. Ενώ θεωρείται ασυγχώρητη ή και οριακά... κολάσιμη ποινικά η εμπλοκή άσχετων ατόμων με οποιαδήποτε άλλη επιστήμη, στη χιλιοταλαίπωρη τη γλωσσολογία μερικοί θεωρούν ότι έχουν το δικαίωμα να ανακατεύονται χωρίς να έχουν ιδέα απ' το αντικείμενο και να αμολάνε ανενόχλητοι ό,τι μπαρούφα τους κατέβει, φιλοδοξώντας να την περάσουν λίγο πολύ ως θέσφατο. Πέρα απ' το ότι ποτέ δεν κατανόησα την εκ των προτέρων εριστική τους διάθεση, την απροκάλυπτα μισαλλόδοξη εχθρότητα και τις κακεντρεχείς ειρωνείες απέναντι σε παντελώς άγνωστά τους άτομα που δεν τους έχουν φταίξει προσωπικά σε τίποτα.
Και για όσους (ως έναν βαθμό, με το δίκιο τους) έχουν μπερδευτεί/παραπλανηθεί, ή απλώς προβληματίζονται από την αντιφατικότητα των - διαδικτυακώς και όχι μόνο - διαθέσιμων πληροφοριών: όχι, φίλτατοι/ες. Η ινδοευρωπαϊκή θεωρία ΔΕΝ έχει καταρριφθεί. Ο καθένας, ακόμα και αν είναι ειδικός σε ένα επιστημονικό πεδίο, μπορεί να γράφει και να ισχυρίζεται ό,τι θέλει, χωρίς, φυσικά, οι μεμονωμένοι ισχυρισμοί του να αποτελούν γενικό κανόνα ή την αδήριτη ανατροπή όσων είναι αποδεδειγμένα και δεκτά ίσαμε τώρα. Υπάρχει όντως η λεγόμενη θεωρία της παλαιολιθικής συνέχειας, η οποία, με πολύ απλά λόγια και σε πολύ γενικές γραμμές, αφορά κυρίως την οριστική, ας πούμε, γεωγραφική (ανα)κατανομή των πληθυσμών, τοποθετώντας την χρονικά (με βάση μεμονωμένα αρχαιολογικά ευρήματα) στην Παλαιολιθική εποχή και όχι στη Νεολιθική ή στην εποχή του Χαλκού, όπως προτείνει η ινδοευρωπαϊκή θεωρία. Δεν έχει όμως αποδειχθεί σφαιρικά, ώστε να κλονίσει έστω, και ακόμα λιγότερο να ανατρέψει τις υπάρχουσες θέσεις των ανθρωπολόγων και των γλωσσολόγων. Τα απτά πραγματολογικά δεδομένα, εξάλλου, είναι αναντίρρητα.
Εμπνευστής της θεωρίας αυτής υπήρξε ο διαπρεπής και πολυμαθέστατος λόγιος και νομικός του 18ου αιώνα William Jones, "πατέρας" της γλωσσολογικής επιστήμης και της συγκριτικής γλωσσολογίας, που έχοντας ζήσει και εργαστεί στην Ινδία, πρώτος διαπίστωσε ετυμολογική συνάφεια ανάμεσα στη σανσκριτική (αρχαία ινδική) γλώσσα και τις λατινογενείς ευρωπαϊκές, καθώς και την ελληνική - και του οποίου τις βασικές επισημάνσεις εξακολουθούν να ενστερνίζονται οι γλωσσολόγοι παγκοσμίως. Άρα η συνεισφορά του στην επιστήμη δεν είναι ανεκδοτολογική, όπως αφήνουν να εννοηθεί ορισμένοι, ούτε κάτι επαίσχυντο που "μας κρύβουν", αλλά αδιαμφισβήτητο ιστορικό τεκμήριο.
Το να παραδεχόμαστε ότι δεν είμαστε ο αρχαιότερος λαός της γης και ότι η γλώσσα και ο πολιτισμός μας έχουν δεχτεί εξωτερικές επιρροές και επιδράσεις, δεν μας κάνει λιγότερο πατριώτες ή λιγότερο γνήσιους Έλληνες - ίσα ίσα, το ότι χτίσαμε έναν εκπληκτικό πολιτισμό αφομοιώνοντας και αναδημιουργώντας, ουσιαστικά, τις επιρροές αυτές, βάζοντάς τους την απολύτως ιδιαίτερη σφραγίδα μας, δείχνει, αν μη τι άλλο, την εξαιρετική μας δυναμική και την ισχύ της εθνικής μας ταυτότητας. Δεν χρειαζόμαστε "ιδεολογικά δεκανίκια" οποιουδήποτε είδους ή "απόχρωσης" για να το αποδείξουμε αυτό, στον εαυτό μας ή στους άλλους - είναι ιστορικά αυταπόδεικτο.
Επίσης στον κύριο που το παίζει αυθεντία της τέχνης και αυτοσυστήνεται ως πεφωτισμένος πνευματικός ταγός, προπαραγγέλνοντας τον "σεβασμό" σαν να είναι πιτόγυρο ενώ ο ίδιος θεωρεί αυτονόητο να φέρεται απαράδεκτα με νταηλίκια, τραμπουκισμούς και χλευασμούς επιπέδου νηπιαγωγείου, το μόνο που έχω να πω είναι ότι το καλάμι κάποτε σπάει και η προσγείωση δεν είναι ομαλή ούτε ευχάριστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου