Αφράτες Τηγανίτες χωρίς Αυγά

Μια γλυκιά οικογενειακή τελετουργία

Εγκλεισμός τέχνας κατεργάζεται - και τι καλύτερη απασχόληση απ' τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική, που ικανοποιούν όλες τις αισθήσεις τόσο με τη διαδικασία της παρασκευής ενός φαγητού ή γλυκού, όσο και με το τελικό τους αποτέλεσμα. Γι' απόψε είπα να επιχειρήσω ένα έδεσμα με γλυκές οικογενειακές συνδηλώσεις: τις τηγανίτες, απλή μα και πολυαγαπημένη λιχουδιά, που πάντα ξετρελαίνει μικρούς και μεγάλους.

Όπως τις φτιάχνει η μαμά μου - πάντα χωρίς αυγά (λόγω οικογενειακής αλλεργίας), αφράτες και τραγανές τόσο όσο - τις σπιτικές τηγανίτες τις τρώγαμε κατά κανόνα με μέλι και κανέλα (η γιαγιά μου προτιμούσε την κανελοζάχαρη, ή μάλλον τη ζαχαροκανέλα, σε αναλογία... ταξικής ανισότητας), παρόλο που και σκέτες είναι νοστιμότατες. Η συνταγή που παραθέτω εδώ είναι παραλλαγή εκείνης που χρησιμοποιεί συνήθως η μαμά μου, με την προσθήκη βανίλιας και γιαουρτιού στο χυλό και φρέσκου βουτύρου στο τηγάνισμα.

Θα χρειαστούμε τα εξής υλικά:

• 1 όχι γεμάτο φλιτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• Λίγο παραπάνω από 1/2 φλιτζάνι νερό
• 1 κουταλάκι του γλυκού baking powder
• 1 κουταλάκι του γλυκού κοφτό ζάχαρη
• 1 πρέζα αλάτι
• 1 χαρτάκι βανίλια (προαιρετικά)
• 1/2 κεσεδάκι γιαούρτι στραγγιστό
• 1 κουταλιά της σούπας κοφτή βούτυρο φρέσκο
• Ελαιόλαδο

Ανακατεύουμε με αυγοδάρτη όλα τα υλικά σε γαβάθα ώσπου να γίνουν ένας ομοιόμορφος, όχι πολύ αραιός χυλός. Τον αφήνουμε να σταθεί για 15-30 λεπτά με σκεπασμένη τη γαβάθα. Όσο περισσότερο τον αφήσουμε, τόσο πιο αφράτες θα γίνουν οι τηγανίτες.

Σε αντικολλητικό τηγάνι βάζουμε να κάψει το βούτυρο, μαζί με τόσο ελαιόλαδο όσο να καλύπτει τον πάτο του τηγανιού. Κατεβάζουμε τη φωτιά στο μέτριο προς χαμηλό και με κουτάλι της σούπας ρίχνουμε το χυλό στο καυτό λάδι, σε κάποια απόσταση τη μια κουταλιά απ' την άλλη για να μην κολλήσουν οι τηγανίτες μεταξύ τους. Δεν πειράζει αν το σχήμα τους είναι ακανόνιστο. Μόλις ροδίσουν από τη μια πλευρά, τις γυρίζουμε κι απ' την άλλη. Θέλουν περίπου 1-2 λεπτά για την κάθε πλευρά. Θα χρειαστεί να επαναλάβουμε τη διαδικασία ώσπου να τελειώσει ο χυλός. Αν στο μεταξύ σωθεί το λάδι, βάζουμε λίγο ακόμα να κάψει πριν προσθέσουμε τον υπόλοιπο χυλό. Θα βγουν περίπου 20 τηγανίτες.

Μια εναλλακτική "μαγκιά" στην παρασκευή του χυλού είναι να αντικαταστήσουμε το νερό με μπύρα ή να χρησιμοποιήσουμε ανθρακούχο νερό. Σε συνδυασμό με το γιαούρτι, είναι ακριβώς σαν να έχουμε βάλει μέσα αυγό - το αποτέλεσμα θα είναι ακόμα πιο αφράτες τηγανίτες.

Βγάζουμε τις έτοιμες τηγανίτες σε πιατέλα όπου έχουμε στρώσει χαρτί κουζίνας, ώστε να απορροφήσει το επιπλέον λάδι. Τις σερβίρουμε αμέσως, ζεστές, με ό,τι γαρνιτούρα ή συνοδευτικό μας αρέσει (μέλι, κανελοζάχαρη, φρούτα, μαρμελάδες, πραλίνα, λιωμένη κουβερτούρα, ζάχαρη άχνη ή/και ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή μας). Μπορούμε επίσης να τις συνοδέψουμε με γλυκό τυρί κρέμα ή ακόμα και φέτα ή κατίκι, πασπαλισμένες με ξερό ή φρέσκο βασιλικό, δυόσμο ή μέντα.

Φωτογραφίες από την παρασκευή και το τελικό αποτέλεσμα της συνταγής ΕΔΩ.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Συνταγές "έγκριτων" σεφ που βρήκα στο διαδίκτυο, προτείνουν για ΓΛΥΚΕΣ τηγανίτες 1 ή ακόμα και 2 κουταλάκια του γλυκού αλάτι για 1 φλιτζάνι αλεύρι. Αναρωτιέμαι αν την έκβαση αυτού του συνδυασμού την έχουν δοκιμάσει ποτέ οι ίδιοι. Με ΜΙΣΟ κουταλάκι αλάτι στη συγκεκριμένη δοσολογία, οι τηγανίτες βγαίνουν αλμυρές σαν πατατάκια. Μια πρέζα, το πολύ δύο, αλάτι φτάνει και περισσεύει. Αν δεν προσθέσουμε καθόλου ζάχαρη, θα έχουν μια "άγλυκη νοστιμιά" που μας αφήνει άπειρα περιθώρια στην επιλογή των συνοδευτικών. Επίσης καλό είναι να μην το παρακάνουμε με το λάδι, γιατί ο χυλός θα πιει πολύ και οι τηγανίτες θα λιγουριάζουν.