Ένας και δύο και τρεις και τέσσερις σχιζοφρενείς δολοφόνοι
Εξέχον μέλος της κοινωνίας και υποδειγματικός σύζυγος και πατέρας, ο πάμπλουτος επιχειρηματίας Earl Brooks (Kevin Costner) κρύβει ένα ειδεχθές μυστικό. Όταν η "άλλη" του πλευρά κινδυνεύει να ξεσκεπαστεί, συνάπτει ανίερη συμφωνία με τον εξίσου διεστραμμένο εκβιαστή του (Dane Cook), ενώ παράλληλα αντιμετωπίζει απροσδόκητα οικογενειακά προβλήματα. Την ίδια στιγμή, η δαιμόνια αστυνόμος Tracey Atwood (Demi Moore) που ερευνά την υπόθεση ταλαιπωρείται από τον άπληστο πρώην σύζυγό της (Jason Lewis) αλλά και από έναν δραπέτη κατάδικο (Matt Schulze) με τον οποίο έχει προσωπική βεντέτα. Ικανές να τροφοδοτήσουν πεντέξι διαφορετικές ταινίες, οι βεβιασμένα τεμνόμενες πλοκές (και οι σχεδόν ισάριθμοι σχιζοφρενείς δολοφόνοι) που συνωστίζονται στη δίωρη διάρκεια του Mr. Brooks γεννούν την υποψία ότι ο σεναριογράφος (με τη συμβολή του Raynold Gideon) και σκηνοθέτης του φιλμ Bruce A. Evans (Starman, Kuffs) ξέμεινε στα μισά από έμπνευση και κατέφυγε σε άλλες, ανεκμετάλλευτες ως τότε ιδέες του, χωρίς να σκοτιστεί αν έδεναν λειτουργικά μεταξύ τους. Το εντυπωσιακό ξεκίνημα, με την άκρως δελεαστική νύξη μιας φρέσκιας ματιάς σε πολυφορεμένα τώρα πια θέματα όπως ο διχασμός προσωπικότητας (ανατριχιαστική έκπληξη η παρουσία του William Hurt ως... αιμοβόρου alter ego του Costner) και η χιτσκοκική ανταλλαγή εγκλημάτων, δεν αργεί να εκφυλιστεί σε μια ασυνάρτητη διαδοχή εξόφθαλμα "στημένων" συγκυριών και εντελώς προβλέψιμων "ανατροπών", στον κατήφορο της οποίας δεν βάζουν φρένο ούτε οι γοητευτικές ερμηνείες των Costner (Ο Ξιπόλητος Joe, Χορεύοντας με τους Λύκους) και Hurt (Το Φιλί της Γυναίκας Αράχνης, Παιδιά ενός Κατώτερου Θεού), ούτε το... ακροβατικό πιστολίδι της Moore (Αόρατος Εραστής, Η Επίλεκτη), ούτε η ατμοσφαιρική φωτογραφία του John Lindley (The Serpent and the Rainbow, Απόλυτος Κίνδυνος), ούτε το μεγαλόπνοο soundtrack του Ramin Djawadi (Η Απόδραση, Game of Thrones). Κρίμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου